Implications of future climate change for event-based hydrologic models

مدل های هیدرولوژیک مبتنی بر رویداد اغلب برای طراحی و ارزیابی سیل استفاده می شود. این مدلها به طور کلی نیازمند مشخص کردن ارزشهای از دست رفته است که باید مربوط به شرایط پیشین در حوضه باشد. مقادیر از دست دادن پارامترهای کالیبراسیون کلیدی است که معمولا با خروجی مدل مطابق با اطلاعات جریان داده شده ثبت شده یا مشتق شده تعریف می شود. در حال حاضر به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده است که تغییرات آب و هوایی بر چرخه هیدرولوژیکی تاثیر می گذارد و شرایط آب و هوایی را تحت تاثیر قرار می دهد بنابراین، ارزش های از دست رفته با استفاده از مشاهدات تاریخی کالیبراسیون ممکن است مناسب برای شبیه سازی سیل در آینده است. ما از روش ارزیابی تغییرات اقلیمی پایین به بالا استفاده می کنیم تا پتانسیل تغییرات عملکرد آینده را در یک مدل مبتنی بر رویداد کالیبراسیون به علت تغییر شرایط پیشین درک کنیم. این مقایسات با نتایج حاصل از مدل هیدرولوژیکی پیوسته به دست آمده است که منجر به تفاوت در ذخیره سازی های حوضه پیشین می شود. ما دریافتیم که عملکرد مدل مبتنی بر رویداد بطور قابل ملاحظهای از نتایج مدل پیوسته تحت سناریوهای تغییرات آب و هوایی، که منجر به افزایش خشکی و شدت شدید بارش شدید، می شود. نتایج نشان می دهد که نتایج مدل های رویداد مبتنی بر عدم قطعیت بیشتری در هنگام شبیه سازی شرایط آب و هوایی خشک، به تنوع بیشتر در شرایط پیشین وجود دارد. با این حال، هنگام شبیه سازی شدت شدید بارندگی شدید (موجب افزایش حوادث بارندگی بزرگتر و به طور کلی شرایط پیش مرطوب تر)، تاثیر تغییر شرایط پیشین کمتر از بازنمایی های غیر خطی آب و هوایی است. این نشان می دهد که تغییر شرایط پیشین همیشه منبع کلیدی تضعیف عملکرد بالقوه مدل نیست. بنابراین، استفاده از شبیه سازی مداوم لزوما در تشریح سیلاب های آینده، مزیتی ندارد. این مطالعه بر عدم اطمینان متخصصان حرفه ای و هیدرولوژیست ها که تمایل دارند تغییرات آب و هوایی را در مدل سازی و طراحی سیل ها مورد توجه قرار دهد، نشان می دهد. تغییرات در مقیاس بزرگ در عمل مهندسی ممکن است لازم باشد تا اطمینان حاصل شود که پایداری مدل سازی سیل در شرایط آب و هوایی تغییر یافته است.