Characterizing the impact of model error in hydrologic time series recovery inverse problems

مدل های هیدرولوژیکی به علت محدودیت های محاسباتی و مشکل به دست آوردن اطلاعات با وضوح بالا با وضوح بالا نسبت به واقعیت، بیش از حد صاف است. هنگامی که در یک زمینه تکرار مورد استفاده قرار می گیرد، چنین مدل هایی ممکن است تعصبات سیستماتیک را ایجاد کند که نمی توانند توسط یک سر و صدا مشاهده شده غیرقابل انعکاس شوند؟ مدت زمانی از نوع فرض شده توسط نظریه تنظیم استاندارد و فرمول های معمول بیزی. علیرغم اهمیت آن، خطای مدل به طور سیستماتیک پیچیده است و اغلب نادیده گرفته می شود. در اینجا خطای مدل برای یک کلاس مهم از مشکلات معکوس در نظر گرفته شده است که شامل تفسیر انتقال هیدرولیکی و استنتاج تاریخچه منبع آلودگی است: بازسازی یک سری زمانی که در برابر یک تابع انتقال (یعنی پاسخ واکنش) که فقط تقریبا شناخته شده است، حل شده است. با استفاده از تئوری هارمونیک پایه و همچنین نتایج حاصل از ماتریسهای تنپلز مثلثی، مرزهای خطای بالایی و پایین تر برای اثرگذاری خطای مدل در بازیابی سریهای زمانی برای هر دو مسئله معکوس و بیش از حد تعیین شده مشتق می شوند. دیده می شود که استفاده از مکان های اندازه گیری اضافی در صورت بروز خطای مدل عملکرد پیش بینی نشده را بهبود نمی بخشد. مطالعات مونت کارلو در مورد یک مشکل واقعی بازسازی هیدرولیکی ارائه شده است و خطای پایین تر برآورده شده در مورد رفتار انتظار می رود. یک معیار تشخیص ممکن برای مشخص کردن خصوصیات عملکرد نابینایان نیز کشف شده است.