Implicit aversive memory under anaesthesia in animal models: a narrative review

حافظه صریح پس از بیهوشی به دلیل پیامدهای منفی آن توجه قابل توجهی به خود جلب کرده است، در حالی که حافظه ضمنی که فریبنده تر و فاقد یادداشت صریح بیماران است، کمتر توجه و تحقیق اختصاص داده شده را دریافت کرده است. این به رغم تاثیر احتمالی حافظه ضمنی در رفاه و رفتار پس از عمل طولانی مدت است. با توجه به کمبود داده های انسانی، ترس تهویه در حیوانات، یک مدل قابل اعتماد از یادگیری ضمنی ارائه می دهد و مهم تر از آن، ما در حال حاضر درک درستی از مدارهای عصبی پایه در شرایط بیداری وجود دارد. مطالعات حیوانی شواهدی ارائه می دهند که تهدید ترس تحت بیهوشی اتفاق می افتد. اثرات بیهوشی های مختلف در حافظه پیچیده است و داروهای مختلف در مراحل مختلف یادگیری تعامل دارند. اثرات سرکوب کننده مدولاسیون می تواند به دلیل زمینه، داروهای خاص و وابستگی به دوز باشد. در بعضی موارد، دوزهای کم بیهوشی عمومی عملا منجر به یک اثر متضاد پارادوکسی می شوند. مکانیسم های زیربنایی شامل چندین سیستم انتقال دهنده عصبی است که عمدتا در آمیگدال، هیپوکامپ و نئوکورتکس عمل می کنند. در اینجا، مطالعات حیوانی از تهویه ناخوشایند را تحت بیهوشی بررسی می کنیم، درباره تصویر پیچیده ای که بوجود می آید، شکاف هایی را که نیاز به تحقیق بیشتری دارند شناسایی می کنیم و ارتباط بالقوه ترجمه مدل ها را برجسته می کنیم.