Vascular surgery-related organ injury and protective strategies: update and future prospects

در حالی که میزان شیوع بیماری عروقی محیطی در سراسر جهان کاهش یافته است، بخش قابل توجهی از جمعیت رو به رشد جهان همچنان تحت تأثیر بیماری های آئورت، آرتروز، آرتروسکوپی، آرتروز و عضلات اندام تحتانی قرار دارد. اینها اگر درمان نباشند، می تواند منجر به مرگ و میر شدید شود. با این حال جراحی عروق، درمان قطعی اصلی برای چنین شرایطی، با آسیب های بعدی به اندام های حیاتی از جمله کلیه ها، قلب، مغز، روده و ریه مرتبط است، و در نتیجه افزایش هر دو بیماری و مرگ و میر. تفکر کنونی این است که مکانیسم آسیب زخم، واسطه مستقیم ارگانیزم و ایسکمی ناشی از تشکیل رادیکال های آزاد، انتشار سیتوکین و شکست میتوکندری است. روشهای مختلفی برای کاهش چنین صدماتی از جمله راهکارهای پیش و پس از تهیه، درمانهای دارویی شامل داروهای ضد درد و داروهای آگونیست آلفا آدرنوپسپتور و اخیرا راهکارهای پیشگیری از راه دور مورد بررسی قرار گرفته است. اگر چه این مداخلات برخی از کاهش نشانگرهای زیستی را برای آسیب اندام نشان داده است، تلاش برای ترجمه این مزایا به عمل بالینی، از نظر بیماری، مرگ و میر یا طول مدت اقامت در بیمارستان موفق نبوده است. به همین دلیل، تحقیقات بیشتری در این زمینه برای تسهیل ترجمه مزایای بالقوه مداخلات از نیمکت به بالشتک مورد نیاز است.