Metabolic response to the stress of critical illness

پاسخ متابولیکی به استرس بخشی از پاسخ سازگار برای زنده ماندن بیماری بحرانی است. چندین مکانیزم در حین تکامل به خوبی حفظ می شوند، از جمله تحریک سیستم عصبی سمپاتیک، آزاد سازی هورمون های هیپوفیز، مقاومت محیطی در برابر اثرات این و دیگر عوامل آنابولیک، موجب افزایش میزان تهیه بسترهای انرژی به بافت های حیاتی می شود. مسیرهای تولید انرژی تغییر یافته است و زیرمجموعه های جایگزین به عنوان یک نتیجه از دست دادن کنترل استفاده از انرژی سوبسترا توسط در دسترس بودن آنها استفاده می شود. عواقب بالینی پاسخ متابولیکی به استرس شامل تغییرات متوالی در هزینه انرژی، هیپرگلیسمی استرس، تغییرات در ترکیب بدن، و مشکلات روانشناختی و رفتاری است. از دست دادن پروتئین های عضلانی و عملکرد یک پیامد طولانی مدت متابولیسم استرس است. مداخلات درمان خاص، از جمله مکمل هورمون، افزایش مصرف پروتئین و بسیج زودرس، مورد بررسی قرار می گیرند. این بررسی با هدف خلاصه مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک، پیامدهای بالینی و پیامدهای درمانی پاسخ متابولیکی به استرس است.