Cortical cores in network dynamics

فعالیت مغزی خود به خودی در حالت استراحت به طور فضایی و به طور موقت در شبکه هایی از مناطق کورتنی و زیر کورتنی که برای دامنه های مختلف کاربردی تخصصی هستند، سازمان یافته است. اگر چه شبکه های مغز به طور جداگانه از طریق تصویربرداری رزونانس مغناطیسی به طور جداگانه مورد مطالعه قرار گرفتند، مطالعات اخیر بیشتر بر روی ادغام پویایی خود تمرکز کرده اند. ادغام به دو ویژگی اساسی بستگی دارد: توپولوژی ساختاری شبکه های مغز و پویایی اتصال قابلیت های کاربردی. در این سناریو، مناطق مرکزی قشر که مناطق مرکزی بسیار متصل به مناطق دیگر مغز هستند، نقش اساسی در خدمت به عنوان ایستگاه راه برای ترافیک شبکه ایفا می کنند. در این بررسی، ما تمرکز ما بر سازماندهی عملکردی مجموعه ای از مناطق توپی است که ما آن را به عنوان هسته پویایی تعریف می کنیم. در حالت استراحت، این مناطق به طور پویا با دیگر مناطق مغز ارتباط چندین شبکه ارتباط برقرار می کنند. ابتدا ما مقادیر آماری مورد استفاده برای شناسایی هاب ها را معرفی و مقایسه می کنیم. دوم، ما در مورد شناسایی آنها بر اساس روش های مختلف (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی، تصویربرداری وزن توزیع، الکترو / مغناطیس انسفالوگرافی) بحث می کنیم. سوم اینکه ما نشان می دهیم که درجه تعامل بین این مناطق هسته و بقیه مغز در طول زمان تغییر می کند و نشان می دهد که مرکزیت آنها ثابت نیست. علاوه بر این، دوره های متناوب مرکزیت قوی و ضعیف هسته مربوط به دوره های کارآیی قوی و ضعیف جهانی در مغز است. این نتایج نشان می دهد که پردازش اطلاعات در مغز پایدار نیست، اما نوسان می کند و خواص زمانی و طیفی آن بحث می شود. به طور خاص، فرضیه پردازش اطلاعات "پالسی"، کشف شده در مقیاس آرام زمانی، برای سیگنال ها در رزولوشن زمانی بالاتر بررسی می شود.