Exploring the dark-side of fitness trackers: Normalization, objectification and the anaesthetisation of human experience

ردیاب های تناسب اندام یا "پوشیدنی ها" توسط تعداد بیشتری از ورزشکاران برای نظارت بر سلامتی، سلامتی و تناسب اندام استفاده می شوند. در حالی که تصدیق می کند که بسیاری از کاربران دستگاه های خود ردیابی را به عنوان بخش مهمی از رژیم ورزشی خود می بینند، مقاله حاضر بر شواهد پدیده شناختی و تجربی تأکید دارد که استفاده از ردیاب های تناسب اندام برای اهداف زیست شناختی؟ ممکن است تعدادی عواقب نامطلوب داشته باشد. من استدلال می کنم که استفاده طولانی مدت از این دستگاه ها، در بعضی موارد، می تواند موضوع را تسریع کند / عینیت بخشیدن به آن و کمک به انسداد تجربه انسانی. این به عنوان پروژه های نئولیبرال به وجود می آید؟ آنها را در معرض واکنش های فیزیکی خود قرار می دهند و باعث کاهش توجه می شود که ممکن است به احساساتی که با فعالیت جسمانی همراه است پرداخت شود. من پیشنهاد می کنم که این احتمالا مانع از لذت بردن از ورزش و جلوگیری از استفاده کاربران از عادات انعطاف پذیر و انطباقی است که برای گسترش توانایی های تولیدی خود در جهان ضروری است. من به طور خلاصه به بررسی نحوه استفاده از دستگاه های پوشیدنی به شیوه ای می پردازیم که مانع نظارت یا اهداف نظارتی فناوری های زیست شناختی می شود و کاربران را قادر می سازد تا این فن آوری ها را به روش هایی که برای آنها کار می کنند،