کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
901855 1472783 2015 5 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Evaluation of the DSM-5 severity indicator for binge eating disorder in a community sample
ترجمه فارسی عنوان
ارزیابی شاخص حدت DSM-5 برای اختلال پرخوری افراطی در یک جامعه نمونه‌ای
کلمات کلیدی
اختلال پرخوری - چاقی - تشخیص - شدت - تصویر بدن
فهرست مطالب مقاله
چکیده
کلیدواژگان
روش‌ها
مشارکت‌کنندگان
روال‌ها و ارزیابی‌ها
ایجاد گروه‌هایی با اختلال حاد پرخوری
زیرگروه‌ها مبنابر حدت DSM-5
زیرگروه‌ها مبنابر بیش‌ارزیابی هیکل/وزن
تحلیل‌های آماری
نتایج
اختلال پرخوری مفرط: گروه DSM-5 حاد
جدول 1. مشخصه‌‌های جمعیت‌شناختی و فیزیکی مشارکت‌کنندگان مبتلا به اختلال پرخوری درسراسر گروه‌های DSM-5 با حدت خفیف و معمول
اختلال پرخوری: گروه‌های بیش‌‌ارزیابی
جدول 2. مقایسه مشخصه‌های بالینی مشارکت‌کنندگان مبتلا به اختلال پرخوری درسراسر گروه‌های DSM-5 حاد خفیف و میانگین
جدول 3. مشخصه‌‌های جمعیت‌شناختی و فیزیکی مشارکت‌کنندگان مبتلا به اختلال پرخوری میان گروه‌های بیش‌ارزیابی
بحث
جدول 4. مقایسه‌ی مشخصه‌های بالینی مشارکت‌کنندگان مبتلا به اختلال پرخوری میان گروه‌های بیش‌ارزیابی
افشا و تعارض منافع
ترجمه چکیده
این پژوهش جنبه‌های مختلف معیار تشخیص اختلال پرخوری افراطی (BED) را بررسی کرده‌است اما باوجوداین معیار حدت DMS-5 ارزیابی شده‌است. این مطالعه معیار حدت DMS-5 را برای BED مبنابر تناوب پرخوری مفرط بررسی کرده‌است و شاخص حدت فرعی مبنابر بیش‌ارزیابی هیکل/وزن را آزموده‌است. 338 داوطلب جامعه‌ای با DSM-5BED دسته‌بندی شدند که دسته‌ای از ابزارهای خودگزارش‌گر را کامل می‌کند. مشارکت‌کنندگان نخست با کاربرد سطوح شدت DSM-5 و دوم با بیش‌ارزیابی هیکل/وزن دسته‌بندی شدند و با متغییرهای بالینی مقایسه. 264 (78.1%) مشارکت‌کننده با حدت خفیف، 67 (19.8%) میانه، 6(18%) حاد، و 1 (0.30%) مفرط مشخص شده‌اند. تحلیل‌ها با مقایسه‌ی گرو‌هایی با حدت خفیف و میانه هیچ تفاوت چشم‌گیری در متغییرهای جمعیت‌شناختی یا BMI را روشن نکرده‌اند؛‌اما گروه حدت متوسط روان‌درمانی اختلال پرخوری بیشتری (اثر به‌شدت جزئی) اما نه افسردگی از گروه خفیف دارد. مشارکت‌کنندگان با بیش‌ارزیابی(N= 196؛ 60.1%) درمقابل بدون بیش‌ارزیابی (N= 130؛ 39.9%) به‌طورچشم‌گیری با سن، جنسیت، BMI، یا تناوب پرخوری تغییری نداشته‌اند. گروه بیش‌ارزیابی به‌طورچشم‌گیری روان‌درمانی پرخوری و افسردگی بیش‌تری نسبت به گروه نابیش‌ارزیابی دارد. سطوح اختلال پرخوری بیشتر و افسردگی (تاثیر اندازه‌های متوسط تا بزرگ) پیش از تنظیم قومیت/نژاد و تناوب/حدت پرخوری، بدون تضعیف تاثیرات اندازه هم‌چنان ادامه می‌یابند. یافته‌ها از این جامعه نمونه‌ای نابالینی پشتیبانی بیش‌ارزیابی هیکل/وزن را به‌عنوان مشخص‌کننده‌ی BED ارایه می‌کند که اطلاعات مستحکمی را درمورد حدت نسبت نمره‌دهی DSM-5 مبنابر پرخوری به‌دست می‌دهد. پژوهش آینده باید مراجعان به‌دنبال درمان را با BED در بر بگیرد به‌منظوراینکه کارایی مشخص‌کنندگان حدت DSM-5 به محک آزمون زده شود و اعتبارسنج‌های بالینی گسترده‌تری دربر گرفته شوند.
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی روانپزشکی و بهداشت روانی
پیش نمایش مقاله
ارزیابی شاخص حدت DSM-5 برای اختلال پرخوری افراطی در یک جامعه نمونه‌ای
چکیده انگلیسی
Research has examined various aspects of the diagnostic criteria for binge-eating disorder (BED) but has yet to evaluate the DSM-5 severity criterion. This study examined the DSM-5 severity criterion for BED based on binge-eating frequency and tested an alternative severity specifier based on overvaluation of shape/weight. 338 community volunteers categorized with DSM-5 BED completed a battery of self-report instruments. Participants were categorized first using DSM-5 severity levels and second by shape/weight overvaluation and were compared on clinical variables. 264 (78.1%) participants were categorized as mild, 67 (19.8%) as moderate, 6 (1.8%) as severe, and 1 (0.3%) as extreme. Analyses comparing mild and moderate severity groups revealed no significant differences in demographic variables or BMI; the moderate severity group had greater eating-disorder psychopathology (small effect-sizes) but not depression than the mild group. Participants with overvaluation (N = 196; 60.1%) versus without (N = 130; 39.9%) did not differ significantly in age, sex, BMI, or binge-eating frequency. The overvaluation group had significantly greater eating-disorder psychopathology and depression than the non-overvaluation group. The greater eating-disorder and depression levels (medium-to-large effect-sizes) persisted after adjusting for ethnicity/race and binge-eating severity/frequency, without attenuation of effect-sizes. Findings from this non-clinical community sample provide support for overvaluation of shape/weight as a specifier for BED as it provides stronger information about severity than the DSM-5 rating based on binge-eating. Future research should include treatment-seeking patients with BED to test the utility of DSM-5 severity specifiers and include broader clinical validators.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Behaviour Research and Therapy - Volume 66, March 2015, Pages 72–76
نویسندگان
, , ,