Effects of garments on photoanthropometry of body parts: Application to stature estimation

شناسایی شخص از تصاویر یک کار مهم در بسیاری از برنامه های امنیتی و تحقیقات قانونی است. ماهیت مشکل به اندازه گیری ویژگی های تشریحی قابل مشاهده قابل توجه است که می تواند به توضیح شباهت ها یا تفاوت های بین دو یا چند نفر کمک کند. در این مقاله، ما بررسی می کنیم که چگونه انواع مختلف پوشاک بر قرار دادن نشانگرهای بدن تاثیر می گذارد که دقیق توصیف اناتومی انسان را فراهم می کند. ما به ویژه در خطاهای موقعیت یابی نقطه عطفی در اندام فوقانی تمرکز می کنیم. فرمول های فرم بسته برای محاسبه حداکثر برآورد احتمالی طول اندام فوقانی از یک تصویر ارائه شده است. پس از آن، طول تردید از طریق مدل رگرسیون پیش بینی شده و به عنوان معیار شناسایی مورد استفاده قرار می گیرد. پس از انجام آزمایشات آزمایشگاهی اولیه، این تکنیک نشان داده می شود که قادر به تغییر وضعیت و قابل استفاده در افراد بدون اطلاعات در محیط های بدون محدودیت است. هفت خطای فنی اندازه گیری و آزمون های آماری به طور تجربی از مقادیری که توسط سه ارزیابی به دست می آید، به دست می آید. نتایج نشان می دهد که پوشاک ضخیم تر باعث ایجاد اشتباهات بیشتر در موقعیت محلی می شود، اما اشتباهات را کاهش می دهد، چرا که انتظار می رود که قرار دادن آنها تکرار شود. به طور کلی، مقایسه با حقیقت نشان می دهد که به طور متوسط ​​مقادیر با دقت بیش از 96٪ برای بدترین ارزیاب پیش بینی می شود.