Optimal monetary policy in a currency union with interest rate spreads

ما یک نقص فنی را معرفی میکنیم - موقعیت های ثروت خالص نامتقارن، تقسیم ناقص خطر و نرخ بهره در کشورهای عضو - در یک مدل اتحادیه ارزهای دو جانبه نمونه اولیه و مطالعاتی برای مکانیزم انتقال سیاست پولی و سیاست مطلوب. به علاوه و مستقل از مکانیزم انتقال استاندارد مرتبط با استحکام اسمی، ناهنجاری های مالی نقش بازخرید ثروت را برای سیاست پولی معرفی می کند. علاوه بر این، این دو مکانیسم یکدیگر را تقویت می کنند و تاثیرات سیاست پولی را تقویت می کنند. در سمت هنجاری، نقص های مالی، از طریق تعامل با سفتی اسمی، دو خط مشی جدید را ایجاد می کند. اولا، بانک مرکزی باید علاوه بر ثبات اقتصاد کلان (و قیمت)، علاوه بر ثبات بهره وری، به کارایی توزیعی توجه کند، که این بدان معنی است که سیاست محرک تورم با هدف تنظیم تورم اتحادیه جهانی به صفر مطلوب نیست. ثانیا، تعاملات منجر به تعادل در تثبیت مصرف نسبی نسبت به شکاف قیمت نسبی (انحراف قیمت نسبی از سطح کارآمد آنها) در بین کشورها، که این امر بیانگر آن است که بانک مرکزی امکان انعطاف کمتر در قیمت نسبی را فراهم می آورد. در نهایت، ما در نظر می گیریم که چگونه بانک مرکزی باید به شوک مالی پاسخ دهد که باعث افزایش نرخ بهره می شود. تحت سیاست مطلوب، بانک مرکزی نرخ سپرده را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد، که موجب کاهش ناکارآمدی مجموع و توزیع شده از طریق کاهش ریسک تولید و تورم و افزایش مصرف نسبی و قیمت ها می شود. چنین واکنش سیاستی می تواند به خوبی توسط قوانین تیلور تعدیل شده گسترش یابد؛ زیرا این امر به نرخ بهره واقعی کمک می کند تا نرخ کارآمد بهره را ردیابی کند.