دانلود مقالات ISI درباره قشر شنوایی + ترجمه فارسی

قشر شنوایی (به انگلیسی: Auditory Cortex)یا کورتکس شنوایی اولیه که بر روی لوب گیجگاهی و در کنار هر یک از نیمکره‌های مغز قرار دارد، در تحلیل کردن پیام‌های شنیداری پیچیده به ویژه در زمان بندی صدا مانند پیشی و پسی در اصوات گفتار انسان نقش دارد. اطلاعات وارد شده به هر دو گوش، در کورتکس‌های شنوایی، روی هر دو هر طرف کورتکس کد گذاری می‌شود. ولیکن رابطه هر کدام از گوش‌ها با طرف دیگر قوی تر است. گوش راست اطلاعات را هم به کورتکس شنوایی اولیه سمت راست و هم به کورتکس شنوایی طرف چپ مغز می‌فرستد، ولی به کورتکس سمت چپ اطلاعات بیشتری فرستاده می‌شود. در باره کورتکس سمت چپ نیز، برعکس این روی می‌دهد. اندام کورتی یک ساختار بسیار تخصص ‌یافته است که ارتعاشات مایع درون حلزون شنوایی – که در نتیجه انتقال امواج صوتی از گوش میانی به وجود آمده‌اند، با به جنبش درآمدن موهای سلول‌های مویی که درون آن وجود دارند، پاسخ می‌دهد. هر اندام کورتی حاوی 15000 تا 20000 گیرنده عصبی شنوایی است. هر کدام از این گیرنده‌ها به یک سلول مویی خاص خود مرتبط هستند. تکان خوردن مژک‌‌های سلول‌های مویی، در نتیجه انتقال صدا، باعث باز شدن کانال‌های یونی در این سلو‌ل‌ها می‌شود، و در نتیجه یک پیام الکتریکی عصبی ایجاد و به قشر شنوایی در مغز فرستاده می‌شود. گوش خارجی و گوش میانی به عنوان تبدیل‌کننده‌های مکانیکی صدا عمل می‌کنند، بنابراین هنگامی که امواج صدا به اندام کورتی می‌رسد، دامنه فشار این امواج آنها 22 برابر این میزان در هوایی است که به لاله گوش می‌رسد. اندام کورتی در نتیجه صداهای با شدت زیاد ممکن است دچار آسیب شود، و در نتیجه کم‌شنوایی ناشی از سروصدا به وجود آید. اندام کورتی در واقع ساختاری است که امواج فشاری را به تکانه‌های الکتریکی بدل می‌کند، که به مغز فرستاده می‌شود. . گوش داخلی از دو قسمت به نامهای لابیرنت غشایی استخوانی تشکیل شده است. لابیرنت غشایی متشکل از کیسه‌های پر از مایعی است که در درون حفره‌ای از استخوان تمپورال (لابنریت استخوانی) قرار گرفته‌اند. لابیرنت استخوانی که شامل سه قسمت دهلیز، کانالهای نیم دایره‌ای و حلزون است. در حلزون قسمتی از لابیرنت غشایی به نام مجرای حلزونی قرار گرفته است. حلزون ۲٫۵ دور به دور محوری از استخوان اسفنجی به نام مدیولوس چرخیده است. حلزون از سه لوله پیچ خورده که کنار هم قرار دارند تشکیل شده است؛ نردبان دهلیزی، نردبان میانی و نردبان صماخی. نردبان دهلیزی و میانی بوسیله غشاء راینسر و نردبان میانی صماخی بوسیله غشاء قاعده‌ای از یکدیگر جدا شده‌اند. قشر شنوایی بطور عمده بر روی سطح فوقانی لوب گیجگاهی قرار دارد. دو ناحیه در قشر وجود دارد که عبارتند از قشر شنوایی اولیه ارتباطی شنوایی که قشر شنوایی ثانویه نیز نامیده می‌شود؛ قشر شنوایی اولیه مستقیما توسط فیبرهای عصبی که از جسم زانویی میانی به آن می‌رسند، تحریک می‌شود. در حالی که نواحی ارتباطی شنوایی بطور ثانویه بوسیله ایمپالسهای شنوایی اولیه و نواحی ارتباطی تالاموس در مجاورت جسم زانویی میانی تحریک می‌شوند. در انسان، اصوات با فرکانس پایین در قسمت جلو و خارج و اصوات با فرکانس بالا در قسمت عقب و داخل قشر شنوایی تصویر می‌شوند. اما در واقع ارتفاع و نه فرکانس صوت است که در قشر شنوایی رمز گذاری می‌شود. نورونهای انفرادی در قشر شنوایی به پارامترهایی از قبیل شروع، مدت ادامه و فرکانس تکرار یک محرک صوتی و بویژه به جهتی که صوت از آن جهت ادامه است پاسخ می‌دهند. قشر شنوایی با تشخیص طرحهای صوتی، تجزیه و تحلیل خواص اصوات و تعیین محل سکونت سر و کار دارد. ضایعات قشر ارتباطی شنوایی فوقانی گیجگاهی موجب اختلال در حافظه کوتاه مدت، شنوایی می‌شود. زمانی که صدا شنیده می‌شود، نورون‌ها در ناحیه زیرقشر مغز، همگام با ساختار ریتمیک صدا شلیک شده و ساختار اصلی آن را رمزگذاری می‌کنند. اما با پیشروی اطلاعات به سمت قشر شنوایی، بازنمایی صدا با دگرگونی‌هایی روبرو می‌شود. در این زمان، یک تغییر تدریجی به سمت سلول‌های عصبی انجام می‌شود که از سیستم کاملا متفاوتی برای رمزگذاری صدا استفاده می‌کنند. این کار برای نورون‌های درون تالاموس شنوایی – بخشی از مغز که اطلاعات را از گوشها به قشر شنوایی ارسال می‌کند - به شکل کدگذاری موقتی انجام می‌شود.