دانلود مقالات ISI درباره آستنیت + ترجمه فارسی

آستنیت Austenite محلول جامد کربن در آهن گاما است. این فاز دارای ساختار بلوری FCC است و حلالیت کربن در آن خیلی بیشتر از فریت آلفا است. حلالیت کربن در آستنیت در دمای 1148 درجه سانتی گراد به حداکثر مقدار خود یعنی 2. 08 درصد می رسد و سپس در 723 درجه سانتی گراد به 0. 8 درصد کاهش می یابد. مانند فریت آلفا، اتم های کربن به صورت بین نشین، اما به میزان بیشتر در شبکه FCC حل می شوند. مبنای آبدهی فولاد ها همین اختلاف حلالیت کربن در آستنیت و فریت آلفا است. آستنیتی کردن فولاد اغلب اولین مرحله عملیات حرارتی است. که برای یکنواخت کردن غلظت کربن در کریستال‌های آستنیت ضروری می‌باشد. و به عنوان کلید کنترل سختی در سخت کردن ( یا آب دادن ) فولاد معروف است. عمل آستنیتی کردن تابع درجه حرارت و زمان می‌باشد. ( عامل درجه حرارت مهمتر از زمان است ) هنگامیکه فولاد به درجه حرارت لازم برای تبدیل شدن به آستنیت می‌رسد، آستنیت در طی مراحل جوانه زنی و رشد تشکیل می‌گردد. اندازه دانه های آستنیت با بالا رفتن درجه حرارت، افزایش می‌یابد. این رشد در نتیجه تمایل به کم شدن انرژی آزاد سیستم در اثر کاهش سطح دانه است. وقتیکه فولادهای هیپوای تکتوئیدی تا درجه حرارت هایی در حد نسبتاً زیاد بالای خط A3 حرارت داده می‌شود، علاوه بر رشد دانه ای آستنیت کردن در سرد کردن بعدی ممکن است فریت اضافی هم رسوب کند. که بصورت صفحات یا میله های طولانی بوده و دانه های پرلیت را از این سو به آن سو قطع می‌کند. این نوع ساختار دانه‌ای را ساختار ویدمن اشتاتن می‌نامند. از طرفی اگر درجه حرارت بسیار پایین باشد، بعد از عمل سرد کردن سریع سختی کامل مورد نظر بدست نمی آید. تبدیل پرلیت به آستنیت از نوع نفوذ است. پایدارسازی: افزودن عناصر آلیاژی خاصی ازجمله منگنز و نیکل باعث پایدار شدن ساختار آستنیت و آسانسازی عملیات حرارتی بر روی فولاد های آلیاژی می شود. در یک فولاد به شدت آستنیتی، مقدار بسیار بیشتری عناصر آلیاژی لازم است تا آستنیت در دمای اتاق پایدار شود. از طرف دیگر، افزودن عناصری مانند سیلیکون، مولیبدن و کروم باعث ناپایدار شدن آستنیت و افزایش دمای یوتکتوئید می‌شود. آستنیت تنها در دما های بالاتر از ۹۱۰°C پایدار می‌شود. بااین‌حال، فلزات دارای گذار FCC می توانند بر روی ساختار FCC یا ساختار مکعبی الماسی رشد کنند. رشد برآرایی گونه بر روی صفحه (۱۰۰) ساختار مکعبی الماسی به دلیل ساختار کریستالی نزدیک آن به FCC و تقارن صفحه (۱۰۰) ساختار الماسی با FCC است امکان پذیر است. به دلیل بیشتر بودن ضخامت بحرانی یک آهن چندلایه از آهن تک لایه، احتمال رشد بیش از یک تک لایه از آهن گاما وجود دارد. ضخامت بحرانی به‌دست آمده از آزمایش با پیش بینی های نظری همخوانی کامل دارد.