دانلود مقالات ISI درباره استرس مزمن + ترجمه فارسی

استرس مزمن(به انگلیسی: Chronic stress) یک واکنش ذهنی و جسمی طبیعی نسبت به تجربیات زندگی است. هر کسی گهگاه دچار استرس می‌شود. مسئولیت‌های کاری، مشکلات خانوادگی، تشخیص یک بیماری، جنگ و یا مرگ یک عزیز می‌تواند برانگیزاننده‌ی استرس مزمن باشد. استرس مزمن آثار شدیدی بر حافظه و توانایی یادگیری به جا می‌گذارد. در واقع استرس سلول‌های مغز را نابود می‌کند. بنا بر گزارشات مرکز پزشکی دانشگاه مریلند، هیپوکام یا مرکز حافظه‌ی مغز در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از حادثه (PTSD) تا ۸ درصد کوچک‌تر می‌شود. هنوز ارتباط مستقیم میان استرس مزمن و احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی و بروز سکته اثبات نشده است اما استرس مزمن بر عوامل مؤثر بر این مشکلات تأثیر می‌گذارد. استرس باعث افزایش ضربان و کارکرد قلب می‌شود، رگ‌های قلب را تنگ می‌کند و ضرب‌آهنگ آن را تحث تأثیر قرار می‌دهد. استرس غلظت خون را افزایش می‌دهد که در هنگام خونریزی عامل مثبتی به شمار می‌رود. استرس فشار خون را افزایش می‌دهد و لایه‌ی درونی رگ‌ها را تخریب می‌کند؛ زیرا استرس مزمن التهاب ایجاد می‌کند. استرس، سیستم ایمنی را تحریک می‌کند که می‌تواند در شرایط اورژانسی یک امتیاز محسوب شود. تحریک سیستم ایمنی می‌تواند به شما کمک کند از عفونت‌ها دور بمانید و زخم‌های‌تان را ترمیم کنید. اما به مرور زمان، هورمون‌های استرس، سیستم ایمنی‌تان را تضعیف کرده و واکنش بدن‌تان به مهاجم‌های خارجی را ضعیف خواهند کرد. آنهایی که استرس مزمن دارند، بیشتر مستعد بیماری‌های ویروسی مانند آنفلوآنزا و سرما خوردگی هستند. استرس می‌تواند طول مدت ریکاوری‌تان از یک بیماری یا آسیب را طولانی‌تر کند. علائم استرس مزمن شامل: حساس و بد خلق شدن. اضطراب. افسردگی. سر درد. بیخوابی علائم استرس: استرس‌، عبارت است از واکنش‌های‌ فیزیکی‌، روانی، عاطفی‌ و رفتاری که‌ در نتیجه‌ تغییرات‌ در زندگی‌ فرد، تجربه‌ می‌شوند و همراه با علائم نشانه هستند. علائم فیزیکی: درد در قفسه سینه، فشار خون، تپش قلب، تنگی نفس، مشکلات گوارشی روده و معده، انقباض عضله، سردرد، بیماری قلبی و عروقی، آلرژی، کاهش یا افزایش وزن، مشکلات زنانگی، بی‌خوابی و بدخوابی، خستگی، بیماری‌های پوستی، اختلال‌ در کارکرد جنسی‌، تیک، لکنت زبان، تعریق، سردرد، دردهای عضوی، کاهش مقاومت سیستم ایمنی بدن علائم عاطفی: افسرگی، اضطراب، خشم و عصبانیت، بدبینی، احساس درماندگی، عدم‌تمرکز، کاهش اعتماد به نفس، عواطف خارج از کنترل، احساس گناه، شرم، بی‌تفاوتی علائم رفتاری: تمایل به اعتیاد، کاهش خلاقیت، تغییر الگوهای خواب، ضعف در مدیریت زمان، کاهش علاقه به جنس مخالف، قضاوت ضعیف، ناتوانی در ابراز احساسات، واکنش بیش از حد، انزوا علائم روانی: افکار منفی، فراموشی، اظهار عجز و ناتوانی.