دانلود مقالات ISI درباره شاخص گلیسمیک + ترجمه فارسی

شاخص گلیسمیک Glycemic index مقدار قندی را نشان می‌دهد که پس از مصرف کربوهیدرات‌ها در واحد زمان در بدن آزاد می‌شود. این شاخص از ۱ تا ۱۰۰ درجه بندی گردیده است. شاخص گلیسمیک بالا برای یک کربوهیدرات به این معنی است که آن کربوهیدرات پس از مصرف، قند خون را در مدت کمی به مقدار زیادی بالا می‌برد یا به عبارت دیگر قند خود را فوری در بدن آزاد می‌کند و این باعث می‌شود پیرو آن مقدار زیادی انسولین در بدن آزاد گردد. عکس آن، شاخص گلیسمیک پایین برای یک کربوهیدرات به این معنی است که آن کربوهیدرات قند خود را به طور ملایم و تدریجی و در مدت زمانی بلند آزاد کرده و در اختیار بدن انسان قرار می‌دهد در نتیجه باعث می‌شود یک سطح ثابت، یکنواخت و ملایم از انسولین در بدن آزاد شود. فاکتورهای زیادی میتوانند روی سطح گلایسمی غذاها تاثیر داشته باشند که شامل موارد زیر می باشد: 1- فرآوری: غلات آسیاب و تصفیه شده شاخص گلایمسک بالتری در مقایسه با غلات کامل دارند. 2- شکل فیزیکی: غلاتی که دانه های آنها به طور کامل آسیاب شده با سرعت بیشتری در مقایسه با دانه هایی که درشتتر اند، هضم می شوند به همین دلیل خوردن غلات کامل در شکل کامل آنها مثل برنج قهوه ای یا جو می تواند سالم تر از خوردن نان تهیه شده از غلات کامل فرآوری شده است. 3- محتوای فیبر: غذاهای دارای فیبر بالا مقادیر بالاتری کربوهیدرات غیر قابل هضم دارند که سرعت هضم را کاهش و در نتیجه افزایش تدریجی و کمتر در سطح گلوکز خون می شوند. 4- رسیدگی: میوه های و سبزیجات رسیده شاخص گلایسمیک بالاتری در مقایسه با میوه و سبزیجات نارس دارند. 5- محتوای چربی و اسید: غذاهای دارای اسید و چربی به طور آهسته تری به قند تبدیل می شوند. مطالعات نشان داده است که شاخص گلایسمیک یک رژیم غذایی می تواند نتایج قابل پیش بینی روی سطح گلوکز خون داشته باشد و می تواند در مدیریت و برنامه ریزی تغذیه ای افراد مبتلا به دیابت و چربی خون بالا استفاده شود. همچنین مطالعات نشان داده است که رژیم غذایی با شاخص گلایسمیک پایین به دلیل کمک به کنترل اشتها و تاخیر در احساس گرسنگی می تواند در کنترل وزن مفید باشد و همچنین در کاهش سطح انسولین خون و مقاومت انسولینی نیز می تواند نقش داشته باشد.