دانلود مقالات ISI درباره استرس گرمایی + ترجمه فارسی

استرس گرمایی (به انگلیسی Heat stress ) زمانی رخ میدهد که دمای معمولی بدن بین 36تا38 است. وقتی که این دما از این حد بالاتر رود بدن با آزاد کردن مقداری گرما واکنش نشان می دهد. اما گرمای وارده به بدن بیشتراز حدی باشد که بدن بتواند با دفع گرما دمای خود را کاهش دهد بدن شروع به گرم شدن می کند و شخص به استرس گرمایی نزدیک می گردد. مشکلاتی را که از طریق گرما سلامتی را دچار اختلال می کنند بیماریهای ناشی از گرما گویند. این بیماریها زمانی اتفاق می افتند که شخص مشغول انجام کارفیزیکی سنگین و در محیط گرم و مرطوب در این صورت است. مقدار زیادی آب همراه بانمک از بدن دفع می گردد. برای جلوگیری از استرس گرمایی تمام کارگران باید تمام منابع ایجاد گرما را بشناسند و بدانند که بدن چگونه گرمای اضافی را از خود دفع می کند. کارگرانی که احتیاج دارند در محیط گرم کار کنند باید به اندازه کافی آمادگی لازم را برای مقابله با استرس گرمایی داشته باشند. فعالیتهای کاری بیرون اغلب در طول ماههای گرم تابستان افزایش می یابد،مخصوصا ساخت بام،جنگلداری،مقابله باآتش و جاده سازی. در فعالیتهای کاری داخلی در محیطهای گرم کارگران هم در طول سال با گرما مواجهه دارند. این شامل کارکردن در صنایع خمیر سازی،کاغذسازی،اتوشویی،نانوایی،ساخت و تولید فولاد،دیگ بخار و کار نزدیک کوره های سیمان. کارگرانی که با محیطهای گرم مواجهه دارند باید ملزم به پیشگیری از استرس گرمایی و شناخت علائم اویه استرس گرمایی در خودشان و کارگران دیگر شوند. تنش های حرارتی یکی از آلاینده های فیزیکی زیان آور محیط کار است. در صورت عدم کنترل استرس های گرمایی، طیف گسترده ای از عوارض و بیماری ها، از اختلالات خفیف مثل سوزش تا شرایط مرگ آور نظیر شوک گرمایی ممکن است ایجاد شود. یکی از راههای پیشگیری و محافظت شاغلین در برابر بیماری‌های ناشی از استرس حرارتی، تدوین قوانین منطقه‌ای و کشوری و همچنین استانداردهای بین‌المللی می‌باشد. اگر این قوانین و استانداردها بصورت صحیح اجرا شوند می‌توانند بسیار موثر و اثر‌بخش واقع شوند. در تحقیقی با موضوع: اهمیت استرس حرارتی، راههای پیشگیری از بیماری‌های ناشی از گرما با تاکید بر قوانین و استانداردهای استرس حرارتی انجام شد ونتایج نشان داد که تدوین قوانین و استانداردها یک گام مثبت در جهت پیشگیری از استرس حرارتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه محسوب شده، اما متاسفانه مشکل در موقع اجرای این الزامات بروز می‌کند. بسیاری از کارفرماها نگران هزینه‌هایی هستند که باید به دلیل گرما به کارگران پرداخت کنند و اغلب دنبال راه گریز قانونی برای فرار از این پرداخت‌ها هستند. اگرچه با وضع قوانین مرتبط تهیه شده، کارگران می‌توانند در صورت عدم وجود اقدامات پیشگیرانه و دریافت اضافه حقوق به مراجع ذیصلاح شکایت کنند، اما آنها به خاطر ترس از دست دادن کارشان به‌ندرت این کار را انجام می‌دهند. لذا قوانین وضع شده بخصوص در کشورهای در حال توسعه دارای کارایی لازم نبوده و صرفا در حد یک سند باقی می‌ماند.