دانلود مقالات ISI درباره سلول های تک هسته ای خون محیطی + ترجمه فارسی

سلول های تک هسته ای خون محیطی (به انگلیسی: peripheral blood mononuclear cells) سلول های تک هسته ای خون محیطی شامل لنفوسیت های B، لنفوسیت های T، سلول های کشنده ظبیعی و مونوسیت ها هستند که با استفاده از فایکول جدا شده و برای در پوشش هسته‌ای ساختمانهای پروتئینی فعال و ویژه‌ای به اسم منافذ هسته‌ای وجود دارد. وجود این منافذ بوسیله هرتویگ در سال 1876 برای اولین بار پیش‌بینی شد. قطر منافذ به اندازه‌ای است که به مولکولهای پروتئین، انواع RNAها و حتی زیر واحد‌های ریبوزومی اجازه عبور می‌دهد. پروتئینهای سیتوپلاسمی که وارد هسته می‌شوند از جمله پروتئینهای هیستونی دارای یک بخش نشانه هستند که به کمک آن از بازگشت آنها به سیتوپلاسم جلوگیری می‌شود. منافذ هسته‌ای عبور یونهای منفی را تسهیل می‌کنند. آزمایشهای مختلف به کار برده می شوند. پروتئین یا DNA ویروس سیتومگال در سلولهای چند هسته ای خون محیطی افراد سالم گزارش نشده است، لذا شناسایی هر گونه پروتئین یا DNA این ویروس در سلولهای فوق می تواند در تشخیص عفونت فعال یا بیماری با این ویروس کمک کننده باشد. این امر نیاز به استفاده از روشی دارد که بتواند حداکثر سلولهای چند هسته ای خون را از خون محیطی جدا نماید. هنگامی که هسته‌ها جدا شده از سلول بوسیله نوکلئازها از جمله DNase و RNase که به ترتیب DNA و RNA را هضم می‌کنند یا با محلولهای نمکی قوی که پروتئینهای کروی را حل می‌کنند، تیمار شوند یک شبکه سه بعدی درون هسته‌ای باقی می‌ماند که با میکروسکوپ الکترونی قابل مشاهده است و در مجموعه شیره هسته پراکنده است. این ساختمان را اسکلت درونی هسته‌ای می‌گویند. مدت زمان مورد نیاز برای جداسازی سلولی حداقل 3 و حداکثر 24 ساعت از زمان تحویل نمونه های خونی به بانک سلول های انسانی و جانوری است. هیدروکسی آپاتیت یکی از مهمترین بیوسرامیک ها برای کاربردهای پزشکی و دندانپزشکی است. ولی حلالیت پایین ذرات منجر به کاهش اثر آن در ساخت استخوان (osteoconductivity) شده و در نتیجه ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت (Nano-HA) با داشتن سطح تماس بیشتر و حلالیت بالاتر نسبت به HA معمولی، مورد توجه بسیاری از محققان به عنوان یک گرفت موثر و جدید استخوانی واقع شده است. اما مطالعات متعددی نشان دادند که تناقض هایی در زمینه سازگاری زیستی این ذرات وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی سایتوتوکسیسیته ذرات نانوهیدروکسی آپاتیت بر روی سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان می باشد. تعداد ۱۰۰ نمونه خون غیر منعقد شده با EDTA از افراد سالم و بیماران مغز استخوان تهیه و با دو روش جدید استفاده از دکستران T۷۰ ( با وزن مولکولی ۷۰۰۰۰) به جای دکستران T۵۰۰ (با وزن مولکولی ۵۰۰۰۰۰) و بدون استفاده از دکستران مورد آزمایش قرار گرفتند. خلوص آنها با روش رنگ آمیزی سافرانین ۹۹-۹۸% و درصد حیات سلول های چند هسته ای خون محیطی، ۹۸% تایید شدند. نتایج حاصل نشان داد که هر دو روش فوق در مقایسه با روش استاندارد بعنوان روشهای سریع، دقیق و ارزان در جداسازی سلول های چند هسته ای خون محیطی از سلول های تک هسته ای خون محیطی مورد تایید می باشند.