دانلود مقالات ISI درباره خویشتن داری + ترجمه فارسی

خویشتن داری یا بردباری یکی از راه‌های مقاومت انسان در شرایط دشوار است که می‌تواند اشاره به پایداری نشان دادن انسان در برابر موقعیت‌های تحریک یا تاخیر باشد بدون آنکه باعث دلخوری یا خشم یا سایر راه‌های منفی شود. خویشتن داری نمودی از تحمل هر انسان در زمانی است که وی تحت فشار بوده و بویژه هنگامی که با مشکلات طولانی مدت مواجه شده باشد. مهار خویشتن یعنی داشتن نظم لازم در زندگی جهت رسیدن به استعدادهای بالقوه؛ مهارخویشتن به فرد، این توان را خواهد داد تا بتواند رفتارش را با هدف هایش منطبق سازد. بدون مهار خویشتن، دستیابی به توان لازم جهت غلبه کردن بر افسردگی، ترس وخشم غیر ممکن خواهد بود. مهار خویشتن به فرد کمک خواهد کرد که عملکردی متناسب با توانایی های ذاتی خود داشته باشد و از توانایی های خود حداکثر استفاده را کند و در قالب بتواند نیاز خودشکوفایی خود را تا حد زیادی برآورده نماید. خویشتن داری میزان سطحی از تحمل فرد است قبل از اینکه فرد واکنش منفی نشان دهد. همچنین این لغت بمنظور اشاره به صفت و فضیلت ثابت فدم بودن شخص بکار می‌رود. که متضادهای آن عجله و عجول بودن است. در روانشناسی تکاملی و علوم اعصاب شناختی خویشتن داری بعنوان یک مشکل تصمیم گیری بین ۲ انتخاب، مثلاً انتخاب پاداش کوچک در کوتاه مدت، یا انتخاب پاداش ارزشمند تر در دراز مدت مورد مطالعه قرار گرفته است. در تمام حیوانات که انسان نیز جزو آنها می‌باشد، تمایل به پاداش کوتاه مدت بیش از پاداش‌های طولانی مدت می‌باشد. با وجودی که غالباً پاداش‌های طولانی مدت نسبت به پاداشهای کوتاه مدت از مزایای بیشتری برخوردار می‌باشند. خویشتن داری، هسته اصلی اعتماد به نفس است و با این فضیلت است که مسئولیت پذیری معنا پیدا می کند. در حال حاضر که تنوع و تکثر در جامعه بیداد می کند و فرد با انتخاب های متعددی رو به روست، آموزش مهارت خویشتن داری و رشد آن در کودکان اهمیت بسیار زیادی دارد.