Long-term programming of enhanced aggression by peripuberty stress in female rats

ادبیات انسانی تجربیات زندگی زودرس را با افزایش خطر ابتلا به رفتارهای خشونت آمیز در پسران و دختران مرتبط کرده است. ما قبلا نشان داده ایم که موش های صحرایی نر در طول دوره پرپوبیتم، به عنوان رفتارهای پرخاشگر غیر طبیعی در برابر هر نوع مزاحم مرد و شرکای زن ظاهر می شوند. در مطالعه حاضر، ما بررسی کردیم که آیا همان پروتکل تنش در توسعه رفتارهای تهاجمی در موش های صحرایی تاثیر می گذارد. ما رفتار این سرطان های موش صحرایی پرپروبرتی را هنگامی که با بزرگسالی مواجه شدیم، با هر نوع مزاحم زن و مرد و در طول زندگی مشترک با همسران خود، مورد بررسی قرار دادیم. با توجه به این که چرخه ریزش موثر بر رفتارهای خلقی و تهاجمی است، رفتارهای تهاجمی زنانه در مراحل مختلف سفتی سفت و سخت و در دوران بارداری و زایمان بررسی شد. علاوه بر این، ما میزان پلاسمای پس از زایمان وازوپرسین، اکسیتوسین و کورتیکواسترون، هورمونهای مرتبط با پرخاشگری و تنظیم رفتار اجتماعی را ارزیابی کردیم. در مقایسه با زنان کنترل شده، زنانی که در دوران بلوغ به حوادث استرس زا می پرداختند، در طول بلوغ بیشتر و پایدارتر از پرخاشگری در دوران بلوغ به طور مستقل در دوران سکته مغزی یا جنس از مزاحمان ظاهر شدند و سطح بالاتری از وازوپرسین پلاسما داشتند. همبستگی معنی داری بین سطوح پلاسما وازوپرازین و کورتیکواسترون و رفتار پرخاشگر یافت شد. به طور قابل ملاحظه ای، نتایج ما نشان داد که همبستگی بین گروهی متفاوت است که نشان می دهد نقش متفاوتی از این هورمون ها بر پرخاشگری بسته به تجربیات زندگی است. ما در اینجا یک مدل حیوانی ارائه می دهیم که از تأثیرات فرهنگی حمایت می کند و به شدت از نقش عوامل بیولوژیکی در توسعه رفتارهای پرخاشگر پس از مواجهه با وقایع استرس زا در بلوغ در زنان حمایت می کند.