Challenging the in-vivo assessment of biomechanical properties of the uterine cervix: A critical analysis of ultrasound based quasi-static procedures

اندازه گیری سفتی رحم رحم ممکن است در پیش بینی زایمان زودرس، مسئله سلامت هنوز ابعاد جهانی حل نشده باشد. به تازگی، تعدادی از مطالعات بالینی به این موضوع پرداخته اند، پیشنهاد روش های کمی برای ارزیابی خواص مکانیکی گردن رحم. برای این منظور، اکستازوپلاستی نیمه استاتیک، حداکثر فشردگی با استفاده از تست های اولتراسوند و آسپیراسیون انجام شده است. نتایج به دست آمده با روش های مختلف به نظر می رسد اطلاعات متناقض در مورد توسعه فیزیولوژیکی سفتی گردن در دوران بارداری را فراهم کند. شبیه سازی ها و آزمایش ها به منظور بهینه سازی یافته های حاصل شده با روش های نیمه استاتیک مبتنی بر سونوگرافی انجام شد. نتایج آزمایشگاهی و محاسباتی به وضوح نشان می دهد که استاندارد سازی الاستوفیزیک شبه استاتیک منجر به ارزش های بارگذاری تکراری می شود، اما برای نیروهای مختلف بارگیری. از آنجا که نیروی قابل کنترل نیست، این رویکرد فعلی اجازه نمی دهد تمایز بین یک گردن رحم جهانی و سفت باشد. علاوه بر این نشان داده شده است که معرفی یک الاستومر مرجع در اندازه گیری الاستیگرافی ممکن است بر مشکل استاندارد سازی نیروی فائق آید، اما برای دستیابی به مقادیر سختی قابل اعتماد برای بافت سرویکال، یک تحلیل مکانی دقیق لازم است. در مقابل، روش حداکثر فشردگی منجر به ارزیابی تکراری و نیمه کمی از قوام گردنی به علت ماهیت غیرخطی رفتار مکانیکی بافت گردن رحم می شود. تکامل سفتی گردنی در دوران بارداری که با این روش به دست می آید، مطابق با داده های آزمون آسپیراسیون است.