Perceiving by proxy: Effect-based action control with unperceivable effects

پیش بینی های حوادث حساس آینده دارای پتانسیل اقدامات حرکتی اولیه است که به طور معمول این حوادث را ایجاد می کند. پیش بینی های چنین پیش بینی معمولا فرض بر این است که به تجربیات فیزیکی گذشته احتمالی اعمال خود و اثرات پس از آن متکی هستند. در اینجا پیشنهاد می کنیم که اثرات عملی تصور تصور شده ممکن است بر رفتار رفتار مشابهی تأثیر بگذارد. سه آزمایش در پارادایم سازگاری واکنش نشان می دهد که صرفا آگاهی از احتمال احتمالی اثر، در حقیقت کافی است که این اثرات را به کنترل عمل تبدیل کند، حتی اگر اثرات هرگز با عواطف مرتبط با اعمال خود تجربه نگردد. این آزمایش ها محدودیت هایی را برای این مکانیزم نشان می دهد که به نظر می رسد ناتوان است و به اهداف صریح وابسته است.