Towards a neuroscience of empathy: Ontogeny, phylogeny, brain mechanisms, context and psychopathology

همدلی به افراد اجازه می دهد تا حالت های عاطفی دیگران را به اشتراک بگذارند، اقدامات دیگران را پیش بینی کنند و رفتارهای انسانی را تحریک کنند. در حالی که مکانیسم های نزدیک مکانیسم همدلی، به طور جزئی توسط نوروپپتید هایی نظیر اکسی توسین تعدیل شده است، کنترل راه هایی که ما با محیط اجتماعی ما روبرو می شویم، به نظر می رسد علل نهائی همراه با سازوکارهایی که در مراقبت از والدین پستانداران وجود دارد، به وجود آمده است. با این حال، مرزهای مفهومی همدلی، با اشتباهات مبهمی مکانیسم هایی که می توانند پیش آگهی های فیلوژنتیکی یا پیش نیازهای فیزیولوژیکی برای همدلی، از جمله تقلید و عواطف احساسی باشند، تار شده اند. عوامل مضر مانند تجربیات اولیه با مراقبین اولیه (دلبستگی)، حالت های کنونی خلق و دیگر موارد احتمالی محیطی، می توانند همدلی را مدوله کنند. علاوه بر این، شواهد نشان می دهد که وجود دارد نیز وجود دارد؟ از همدلی، یعنی حسادت و سرخوردگی که از طریق مقایسه اجتماعی، رقابت و تمایز بین نژادها و گروه های دیگر به وجود می آید. این بررسی با هدف توضیح برخی از سوالات تعریفی آزاد مربوط به همدلی، و تاکید بر نیاز به بررسی عوامل زمینه در مطالعه همدلی در هر دو روانشناسی طبیعی و غیر طبیعی است.