Capital controls or macroprudential regulation?

جریان های بین المللی سرمایه می توانند بی ثباتی مالی قابل توجهی را در اقتصادهای نوظهور ایجاد کنند. آیا این امر باعث می شود که کنترل پول های سرمایه ای به بهترین شکل ممکن انجام شود یا سیاست گذاران باید به مقررات کلان اقتصادی ریاست جمهوری در تلاش برای ثبات مالی بیشتری پایبند باشند؟ این مقاله نشان می دهد که مطلوب است که هر دو ابزار را برای مقابله با کاهش نرخ تعرفه های کنترلی استفاده کنند: مقررات کل مقررات، میزان و خطرپذیری بدهی های مالی را کاهش می دهد، صرف نظر از این که آیا آنها توسط وام دهندگان داخلی یا خارجی تامین می شود؛ کنترل سرمایه با کاهش جریان های خالص ارزش خالص کل اقتصاد را افزایش می دهد. هر دو نوع اقدامات سیاست اقتصادی را پایدارتر می کند و میزان بروز و شدت بحران را کاهش می دهد. آنها باید بالاتر از میزان بدهی اقتصادی و نابرابری داخلی بالاتر باشند. در یک کالیبراسیون مبتنی بر کشورهای بحران شرق آسیا، ما دریافتیم که کنترل و کنترل سرمایه و مقررات ریز و درشت بسیار سودمند است که به دو درصد مالیات بر جریان بدهی یا مقررات مقادیر معادل آن اعمال می شود. در کشورهای پیشرفته که ریسک کاهش نرخ مبادلات انقباضی بیشتر محدود است، نقش کنترل سرمایه کاهش می یابد. با این حال، تنظیم مقررات مکرر برای کاهش رونق و بمب در قیمت دارایی ضروری است.