Non-cooperative pollution control in an inter-jurisdictional setting

این مقاله شرایط مختلفی را مورد بررسی قرار می دهد که در آن سیاست های آلودگی غیر متمرکز می توانند در محیط های فدرال و در چند منطقه با تحرک نیروی کار موثر باشند. ما یک مدل را در نظر می گیریم که در آن سیاست های کنترل آلودگی توسط دولت های منطقه ای غیر تعادلی تعریف شده و صدمات ناشی از آلودگی توسط ساکنین مناطق تمام شده است. ما کارآیی سیاست های آلودگی و تخصیص جمعیت در میان مناطق را در سناریوهای مختلف، از جمله زمانی که سیاست های آلودگی پیش از تصویب قبل از انتقال بین منطقه ای توسط دولت فدرال و قبل از مهاجرت تعیین می شود، مشخص می کنیم. زمانی که تصمیمات مربوط به مهاجرت پیش از تصمیم گیری های سیاسی گرفته شود؛ در غیاب یک دولت مرکزی اگر دولت های منطقه می توانند انتقال داوطلبانه بین منطقهای را انجام دهند؛ زمانی که تصمیمات درمورد سیاست های کنترل آلودگی به وسیله ی کمک های داوطلبانه توسط مناطق به یک مزیت عمومی ملی دنبال می شود؛ زمانی که مناطق می توانند متعهد به تطبیق تلاش های کاهش تلاش یکدیگر باشند؛ و زمانی که مناطق می توانند به سطوح خاصی از تخصیص خسارت ناشی از انتشار گازهای دیگر مناطق متعهد باشند که بیش از حد حداکثر نباشد.