Open to suggestions: How organizations elicit suggestions through proactive and reactive attention

این مقاله تلاش های سازمان ها را برای جلب همکاری های خارجی برای ارائه پیشنهادات برای اقدامات سازمانی آینده تحلیل می کند. در حالی که کار قبلی در مورد مزایای استفاده از دانش از طرفین خارجی توضیح داده شده است، یافته های ما نشان می دهد که تلاش های سازمانی برای جذب چنین مشاغلی احتمالا از بین می رود و می میرد. ما استدلال هایی را درباره احتمال افزایش پیشنهادات از خارج در آینده افزایش می دهیم، یعنی از طریق (1) توجه فوری (ارائه پیشنهادات داخلی به خارج برای تحریک بحث) و (2) توجه واکنشی (توجه به پیشنهادات از خارج به سیگنال آنها در حال گوش دادن به)، به ویژه هنگامی که این پیشنهادات توسط تازه واردان ارائه شده است. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل از حدود 24000 طرح های ابتکاری سازمان ها برای مشارکت خارجی ها نشان می دهد که این اقدامات برای دریافت پیشنهادات از طرفین خارجی ضروری است. نتایج ما مستلزم مرحله ابتکار عمل است، زیرا اقدامات سازمان ها نفوذ بیشتری در ابتکاراتی دارند که سابقه ای از پیشنهادهای قبلی ندارند. کار ما دلالت بر دانشمندان نوآوری باز است چرا که اهمیت توجه به شکست ها و همچنین موفقیت ها را برجسته می کند: تمرکز صرفا بر ابتکاراتی که به مرحله خاصی می رسند می تواند نتیجه گیری های جزئی یا نادرستی در مورد اینکه چرا برخی از سازمان ها مشارکت کنندگان خارجی را درگیر می کنند و دیگران شکست می بخشد منجر می شود.