The land-network problem: ecosystem carbon balance in planning sustainable agro-food supply chains

تقاضای جهانی غذا تا سال 2050 دو برابر می شود و زنجیره تامین مواد غذایی کشاورزی را تحت فشار قرار می دهد. روابط فزاینده فعالیت های غیر کشاورزی در زنجیره تامین مواد غذایی چشم انداز سیستماتیک را برای رسیدگی به پایداری فراهم می کند. زنجیره تامین مواد غذایی را به عنوان یک اکوسیستم در نظر می گیریم و مرزهای فراگیر تر را تعریف می کنیم. ما چارچوب طراحی را ارائه می دهیم که از تصمیم گیری های استراتژیک در مورد مسائل مربوط به توزیع مواد غذایی و کشاورزی و تصمیم گیری در مورد ثبات اقلیمی پشتیبانی می کند. روش ما برای ساخت چارچوب، که شامل یک رویکرد چند رشته ای است، توصیف می شود. یک مشکل اصلی شبکه زمین، تصمیمات محلی و مقیاس بزرگ را به عنوان تخصیص استفاده از زمین و مسائل مربوط به تخصیص محل در یک شبکه غذایی کشاورزی متصل می کند. یک مدل برنامه ریزی خطی بهینه سازی هزینه های زیربنایی، کشاورزی و تدارکات و همچنین توازن انتشار کربن در اکوسیستم کشاورزی و مواد غذایی است. یک زنجیره تامین سیب زمینی منطقه ای اثربخشی مدل پیشنهادی را نشان می دهد. یافته ها نشان می دهد که وابستگی متقابل بین زیرساخت ها، تولید، توزیع و منابع زیست محیطی. نتایج نتایج حاصل از برنامه ریزی نامتعادل را که صرفا بر بهره وری هزینه تمرکز می کنند، برجسته می کند. در نتیجه ما شرایط، رانندگان و معیارهایی را برای طراحی اکوسیستم های کشاورزی و غذای مقرون به صرفه و مقرون به صرفه شناسایی می کنیم.