Proteasome activation: An innovative promising approach for delaying aging and retarding age-related diseases

پیری یک فرایند طبیعی همراه با تجمع پیشرونده آسیب در همه ماکرومولکول های تشکیل دهنده (اسیدهای نوکلئیک، لیپید ها و پروتئین ها) است. انباشت آسیب در پروتئین منجر به شکست پروتئواستاز (یا بالعکس) به علت افزایش سطح پروتئین های باز، غلط یا جمع شده و به نوبه خود به بیماری های مرتبط با پیری و / یا سن می شود. دستگاه های پروتئولیتیک سلول اصلی، یعنی پروتئازوما و لیزوزوم، در طی بیماری های پیری و بیماری های مرتبط با سن، نشان داده شده است. با توجه به پروتئازوم، مشخص شده است که می توان آن را از طریق دستکاری ژنتیکی یا از طریق درمان با ترکیبات طبیعی یا شیمیایی فعال کرد که در نهایت باعث افزایش طول عمر یا کاهش رشد بیماری های مرتبط با سن می شود. این مقاله بررسی متمرکز بر مطالعات فعال سازی پروتئازوم در چندین گونه و مدل سلولی و تأثیر آن بر پیری و طول عمر است. علاوه بر این، یافته های مربوط به فعال سازی پروتئازوم در بیماری های مرتبط با سن و همچنین سندرم پروژوئیدها را خلاصه می کند.