Tissue mechanics and adhesion during embryo development

در طول سلول های توسعه، مکانیکی با میکرو محیط خود را از طریق چسبندگی سلول های سلولی و ماتریکس متصل می کنند. بسیاری از پروتئین هایی که در این چسبندگی دخیل هستند، نقش مکانیکی و سیگنالینگ را ایفا می کنند. در این بررسی ما بر نقش مکانیکی این پروتئین ها و کمپلکس های آنها در انتقال نیرو یا استرس از سلول به سلول یا از سلول به ماتریکس خارج سلولی تمرکز می کنیم. همانطور که نیروها در برابر بافت ها عمل می کنند، آنها معماری بافتی، مونتاژ خارج سلولی و شکل اشکال سلولی را ایجاد می کنند. همانطور که بافت ها بیشتر به وجود می آیند، چسبندگی نقش اصلی سلول های یکپارچه سازی را با مکانیک محیط محلی خود بازی می کند. چسبندگی ممکن است به عنوان یک چسب مخصوص مولکولی باشد، جمع آوری سلول ها را با هم تعریف کرده و به عنوان یک روان کننده، اجازه می دهد که بافت ها از یکدیگر شکاف بگیرند. ما اصول بیوفیزیکی و ابزارهای آزمایشی مورد استفاده برای مطالعه چسبندگی را بررسی می کنیم تا بتوانیم تلاش کنیم تا چگونگی چسبیدن این حرکات را مدیریت کنیم و توابع سیگنالینگ آنها را با عملکرد مکانیکی ادغام کنیم. همانطور که ما نتیجه گرفتیم، ما تلاش می کنیم تا مدل های پیش بینی چسبندگی را بررسی کنیم که می تواند برای تفسیر آزمایش ها و هدایت تلاش های آینده برای کنترل و هدایت فرآیند خودسوزی بافت در طی توسعه استفاده شود.