A collaborative operation decision model for distributed building clusters

در زمینه شبکه های هوشمند، ساختمان می تواند به راحتی با ساختمان های دیگر ارتباط برقرار کند تا خوشه هایی تشکیل دهند که به عنوان خوشه های ساختمان برای به اشتراک گذاشتن انرژی نامیده می شوند. با این حال، مطالعات کمتر برای ایجاد استراتژی عملیات مطلوب برای ساخت خوشه ها و ارزیابی عملکرد خوشه های ساختمانی از نظر اقدامات مختلف در حالت های عملیاتی مختلف انجام می شود. بنابراین، این تحقیق، یک مدل تصمیمی مشارکتی را برای مطالعه تبادل انرژی بین خوشه های ساختمانی که در آن ساختمان ها یک سیستم خنک کننده، گرمایش و برق، ذخیره سازی حرارتی و باتری را به اشتراک می گذارد، ارائه می دهد و هر ساختمان با هدف کاهش هزینه انرژی، انتشار کربن یا اولیه مصرف انرژی. برای به دست آوردن تصمیمات عملیاتی پارتو برای خوشه های ساختمان، یک چارچوب تصمیمی مشارکتی پیشنهاد شده است. ما کارایی استراتژی مشترک را با استراتژی غیر تعاونی مقایسه می کنیم که در آن هیچ اشتراک انرژی بین ساختمان ها وجود ندارد. نشان داده شده است که استراتژی مشارکتی می تواند به طور قابل توجهی کاهش هزینه های انرژی، انتشار کربن و مصرف انرژی اولیه را در حالت های عملیاتی متصل شده و جدا از هم جدا کند. استراتژی مشارکتی تحت برنامه پویایی قیمت گذاری، هزینه تر از استراتژی تحت برنامه قیمت گذاری صحی است، که نشان می دهد که استراتژی مشارکتی می تواند ساختمان ها را به طور موثر تر از انرژی مشترکی در طرح قیمت گذاری پویا استفاده کند.