کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
3113573 1192389 2010 6 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Utilidad de la detección del aleteo nasal en la valoración de la gravedad de la disnea
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی مراقبت های ویژه و مراقبتهای ویژه پزشکی
پیش نمایش صفحه اول مقاله
Utilidad de la detección del aleteo nasal en la valoración de la gravedad de la disnea
چکیده انگلیسی

ResumenObjetivoDeterminar si la presencia de aleteo nasal es indicativa de insuficiencia respiratoria grave.Material y métodoEstudio prospectivo observacional de pacientes que consultan al servicio de urgencias por disnea, a los que se les asigna un nivel de gravedad II o III en el Sistema Español de Triaje. Se recogen constantes, gasometría arterial y presencia o ausencia de aleteo nasal. Se registran la necesidad y los días de ingreso hospitalario. Se expresan los datos como mediana (percentil 25–75).ResultadosSe analizaron 43 pacientes con disnea (el 70% eran hombres, edad: 77 [67–82] años), de los que 7 presentaban aleteo. Los pacientes que presentaban aleteo estaban más taquipneicos (36 [34–40] versus 25 [20–28] respiraciones por minuto; p=0,001) y más acidóticos (pH de 7,34 [7,23–7,40] versus pH de 7,42 [7,39–7,46]; p=0,03), sin diferencias en la saturación arterial de oxígeno por pulsioximetría, la presión parcial arterial de CO2, la frecuencia cardíaca ni en la presión arterial. Todos los pacientes con aleteo nasal estaban taquipneicos. No hubo diferencias en el número de pacientes que requirieron ingreso (6 [85,7%] en el grupo con aleteo versus 29 [80,5%] en el grupo sin aleteo; p=0,6) ni en la duración de éste (3 [1–16] versus 6 [1–10] días; p=0,6).ConclusiónEn nuestro estudio, la presencia de aleteo nasal no es indicativa de insuficiencia respiratoria grave, aunque se asocia a taquipnea y a acidosis en pacientes con disnea.

ObjectiveTo determine if the presence of nasal flaring is indicative of severe respiratory insufficiency.MethodsProspective observational study of patients consulting in the Emergency Department because of dyspnea whose triage level is II or III in the Spanish Triage System (MAT-SET). Vital signs, SpO2, arterial blood gases and nasal flaring presence were recorded, as well as the need for hospital admission and length of hospital stay. Data are presented as median (25–75th percentile).ResultsA total of 43 patients were analyzed (70% men, aged 77 (67–82) years), 7 of whom showed nasal flaring. Those having flaring had higher respiratory rate (36 (34–40) vs. 25 (20–28) vs., p=0.001) and were more acidotic (pH 7.34 [7.23–7.40] vs. 7.42 [7.39–7.46] vs., p=0.03) than patients without this sign. There were no differences between groups in SpO2, PaCO2, heart rate and arterial pressure. There were no differences in the rate of hospital admission-(6 patients [85.7%] in nasal flaring group vs 29 patients [80.5%] in the non nasal flaring group [p=0,06], or in the length of the hospital stay-3 days [1–16] in nasal flaring group vs. 6 days [1–10] in the non nasal flaring group, p=0.6). All patients with nasal flaring had tachypnea.ConclusionIn our study, nasal flaring does not indicate severity in dyspneic patients in spite of its association with tachypnea and acidosis.

ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Medicina Intensiva - Volume 34, Issue 3, April 2010, Pages 182–187
نویسندگان
, , , , , ,