Vaporization order and burning efficiency of crude oils during in-situ burning on water

به منظور بهبود درک راندمان سوختگی و وابستگی اندازه مشاهده شده آن به سوزاندن نفت خام بر روی آب، ترتیب اجزای اجزای تشکیل دهنده نفت خام مورد بررسی قرار گرفت. ترکیب این آلکال ها (نسبت 1: 1: 1) به ترتیب از طریق فرآیند تبخیر از سوخت های چندجمله ای با مطالعه دمای سطحی، ارتفاع شعله، نرخ سوزی و ضایعات سوختگی سه الکان (نکته، دودکان و هگزادکان) مورد ارزیابی قرار گرفت. و دو روغن خام (نفت خام سبک و متوسط). نتایج تجربی با چهار مدل برای ترتیب تبخیر از سوخت های چند منظوره مقایسه شد. آلکان ها به عنوان سوخت های معین با یک دستور بخار تطبیق، که به طور همزمان همه اجزاء تبخیر می شود، آزمایش شدند. همانطور که انتظار می رفت، این سوخت های خالص سوختگی حالت پایدار با دمای سطح نزدیک به ثابت، ارتفاع شعله و میزان سوختگی نشان داد. مخلوط آلکال نتایج مشابهی را در حالت پایدار نشان داد، اما با شدت بیشتری در انتهای سوزش قرار گرفت. این نتایج نشان می دهد که سبک ترین قطعات از مخلوط خالص شده اند. نظم تبخیر تقریبا یکنواخت که در آن اجزای سبک تر تبخیر می شوند، ترجیح می دهند بهترین نتایج را با هم مقایسه کنند. روغن های خام هیچ رفتار حالت پایدار نشان نمی دادند، اما به جای اینکه دمای سطح افزایش یابد و میزان سوزش و ارتفاع شعله را کاهش دهد، نشان می دهد که فرایند تبخیر کنترل شده با فرآیند فرار است. گرادیان غلظت افزایش یافته از بخش متوسط ​​تا سنگین در ضایعات سوختگی علاوه بر این نشان داد که تبخیر محدود شده است. تجزیه و تحلیل تعادل انتقال حرارت برای نفت خام نشان داد که انرژی در دسترس برای تبخیر در طول زمان به دلیل افزایش تلفات گرما، که به واسطه فرآیند تبخیر کنترل شده با فرآیند کنترل شده است، کاهش یافت. احتمالا، آتش سوزی های مقیاس بزرگتر می تواند بر این تلفات گرما غلبه کند، زیرا آنها معمولا دارای نرخ سوزاندن بالاتر هستند، که بازتاب گرما را به سطح سوخت افزایش می دهد و بنابراین می تواند منجر به افزایش راندمان سوختن شود.