Public transit fare structure and social vulnerability in Montreal, Canada

تحقیق در مورد حقوق اجتماعی مربوط به حمل و نقل به طور معمول به این موضوع که چگونه ساکنان یک منطقه به مقصد مطلوب دسترسی دارند، اشاره دارد. با این وجود، در مورد چگونگی ساختار هزینه های حمل و نقل عمومی با مشکلات عدالت اجتماعی شناخته می شود. برخی از آژانس های حمل و نقل هزینه بیشتر برای پروازهای کمتر به صورت هفتگی هزینه اغلب هزینه بیشتر در هر سواری از هزینه های ماهیانه نامحدود، هر چند هزینه ماهانه هزینه های پیش از آن. برای بعضی از گروه های اجتماعی، به ویژه افراد دارای درآمد پایین، گذراندن ماهانه خرید ممکن است بر بودجه آنها تأثیر بگذارد و به جای آن آنها را خریداری کند. در این مطالعه، در طی ماه سپتامبر 2014 در مونترال، کانادا، خریدارهای حمل و نقل عمومی را از کل ماهانه، هفتگی و سه بار یا بیشتر گذرنامه هفتگی بررسی می کنیم. ما کشف کردیم که فروشندگان کرایه در محله هایی با درآمد متوسط ​​خانواده متوسط ​​و / یا با درصد بالایی از ساکنان بیکار پیش بینی می شود که کرایه های هفتگی بیشتری را از فروشندگان در محله هایی با درآمد خانوار بالا و نرخ پایین بیکاری به فروش برسانند. خریدهای ماهیانه ماهانه به درآمد یا ساکنین بیکار وابسته نبودند. علاوه بر این، با استفاده از داده های کارت هوشمند برای ردیابی کارت های کارت تخفیف شخصی، متوجه شدیم که خرید های سه گانه ای که در هفته انجام می شود، به درآمد و بیکاری بستگی دارد، بنابراین محله هایی با افراد آسیب پذیر اجتماعی می توانند هزینه های چند هفتگی بیشتری را خریداری کنند تا محله های امن اجتماعی. یافته های ما نشان می دهد که افرادی که در محله های حاشیه ای ساکن هستند، احتمال دارد که هزینه های حمل و نقل را در طول یک ماه نسبت به کسانی که در محله های ثروتمند زندگی می کنند، پول بیشتری بپردازند. این یافته ها موجب نگرانی در مورد بار مالی است که ساختار کرایه موجود در شهر مونترال موجب می شود، به خصوص در گروه های کم درآمد. روش و یافته های این مطالعه، بیننده را برای برنامه ریزان حمل و نقل، به ویژه کسانی که با ارائه یک سیستم حمل و نقل عمومی عادلانه، ارائه می دهند، ارائه می دهد.