Risk assessment with actuarial and clinical methods: Measurement and evidence-based practice

آژانس های رفاه کودکان ابزار و ابزار ارزیابی را برای اطلاع رسانی به سطح ریسک و راهنمایی سطح مداخله آژانس در رابطه با خانواده اتخاذ کرده اند. ارزیابی های دقیق ممکن است یکنواخت تر باشد اما انعطاف ناپذیر با توجه به عقلانیت عمل، در حالیکه ارزیابی های مبتنی بر کلینیک یا انضمامی جامع تر و بصری تر است اما فاقد عدالت است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه روش های بالینی و مشروح ارزیابی ریسک با استفاده از کارگران رفاه کودکان برای تصمیم گیری در مورد اثبات و خدمات است. در پژوهش حاضر، رابطه بین ابعاد بالینی و محوری (2) ارتباط بین ابعاد و نتایج حاصله، 3) ارتباط بین ابعاد بالینی و نتایج، 4) استفاده اولیه از ابعاد حسی و 5) استفاده مجدد از ابعاد حقیقی یافته ها بیانگر آن است که ممکن است مشکلی از میزان شدت آژانس در رابطه با تصمیم گیری و ارائه خدمات نباشد. یافته های ما نشان می دهد که اندازه گیری دوگانه، شدت را اعلام می کند، و ما از این یافته ها دلالت می کنیم که اقدامات ممکن است با تصمیم گیری در یک راه پیچیده درگیر باشد. این مطالعه بهتر است به عنوان یک وسیله ای که توسط محققان شروع به تجزیه و تحلیل چگونگی تصمیم گیری می شود؛ با این اطلاعات، ممکن است ابزارها برای تسهیل فکر بالینی و انتقادی مناسب باشند.