Digital games-based learning for children with dyslexia: A social constructivist perspective on engagement and learning during group game-play

با استفاده از یک لنز سازندهای اجتماعی متمرکز بر روند، ما مورد بازی یک بازی دیجیتال با نام واژه واژه را مورد بررسی قرار می دهیم. این بازی برای کودکان مبتلا به نارساخوانی طراحی شده است و از طریق اصول بازی های گاه به گاه و روش مبتنی بر شواهد از آموزش های ویژه مطلع شده است. با تمرکز بر بازی دو گروه از کودکان، ما یک رویکرد تحلیلی موضوعی سیستماتیک را در فیلم هایی از تعابیر کلامی و غیر کلامی کودکان سه گوشه ای با بازی های خود بازی می کنیم، تمرکز اصلی بر ماهیت دانش آموز و همچنین تعاملات دانشجویی و معلم اجتماعی . یافته های ما نشان می دهد که کودکان به طور خودبخودی در گفتگو درباره بازی در مورد عملکرد بازی، محتوا، اعمال و تجربیات شرکت می کنند. در حالی که این بحث بازی، یک حس قوی از مشارکت اجتماعی و بازیگری را تسهیل می کند، همچنین به انواع مختلف فرصت های جدید برای یادگیری کمک می کند تا از طریق آموزش مدرسان و مدرسه های آغازین دانشجویان. در کنار لنز نظری اجتماعی آن در یادگیری مبتنی بر بازی های دیجیتال، این مقاله تعاملات اجتماعی مبتنی بر بازی را در کنار تصمیمات طراحی بازی به بررسی می کند و باعث می شود که مفاهیم بیشتری برای تمرینات آموزشی و طراحی بازی مورد توجه قرار گیرد.