I think I can: Preschoolers' private speech and motivation in playful versus non-playful contexts

تئوری ویگوتسکی و شواهد تجربی نشان می دهد که سخنرانی خصوصی کودکان و تظاهر به نقش خود در توسعه فرایندهای انگیزشی کمک می کند. با توجه به گسترش روزافزون پیش دبستانی در ایالات متحده و بحث های تازه در مورد شایستگی های مبتنی بر بازی های مبتنی بر بازی و غیر مبتنی بر آموزش به دوران کودکی، این مطالعه یک بررسی تجربی از تاثیر نسبی این زمینه ها بر روی گفتار خصوصی و انگیزه تسلط کودکان پیش دبستانی (عملکرد و پایداری). 38 کودک پیش دبستانی که در دو شرایط آزمایشی مشغول فعالیت ماهیانه و چالش برانگیز هستند (شبیه سازی و بازی نکردن)، شبیه سازی ویژگی های آموزشی و انگیزشی (درونی و بیرونی) تنظیمات پیش دبستانی مشترک. سخنرانی خصوصی به عنوان شناختی، انگیزشی، فراشناختی، بازیگری و یا جزئی درونی شناخته شده بود و ارزش های احساسی گفتار خصوصی مثبت یا منفی بود. نتایج نشان داد که کودکان پیش دبستانی در شرایط جالبی انگیزه تسلط بیشتری را نسبت به کودکان پیش دبستانی در شرایط غیرشخصی نشان دادند. کودکانی که در حالت عادت ماهانه سخنرانی خصوصی خود را از جمله مکرر سخنرانی خصوصی، شناختی، بازیگری و مثبت و منصفانه استفاده می کنند. انگیزه تسلط به طور مثبتی با سخنرانی خصوصی بازیگوش، تقریبا درونی شده و مثبت و منفی مرتبط با گفتار خصوصی انگیزشی ارتباط دارد. اجزای انگیزه تسلط (عملکرد و پایداری) مربوط به انواع مختلف سخنرانی خصوصی است. عملکرد به طور مثبت به گفتار خصوصی فراشناختی منفی و منفی به سخنرانی خصوصی انگیزشی. پایداری مثبت به سخنرانی خصوصی بازی می کند. شرایط بازیگری، مقولههای گفتاری خصوصی را که با سطوح انگیزه بالاتر مرتبط بودند، مطرح میکرد. یافته ها پشتیبانی از استفاده از آموزشکده های بازیگوشانه و بازی در آموزش ابتدایی کودکان و مدل سازی معلمان از اشکال انگیزشی سودمند از گفتار خصوصی.