An experimental study on fuzzy distances for skull-face overlay in craniofacial superimposition

پوشش جلدی، مرحله ای است که بیشترین زمان و خطا را در برهم خوردن فکری، یک روش شناسایی قانونی مبتنی بر اسکلت مهم است. این وظیفه بر دستیابی به بهترین پوشش احتمالی یک جمجمه ناشناخته و یک تصویر متحرک پیش از مرگ یک فرد از دست رفته متمرکز است. این فرآیند تحت تأثیر برخی از منابع نااطمینی قرار گرفته است، زیرا دو اشیاء با طبیعت متفاوت درگیر هستند، به عنوان مثال جمجمه و چهره. در آثار قبلی ما یک سیستم سوپاپی با سیستم کامپیوتری با هدف کمک به انسان شناسان قانونی در به دست آوردن بهترین چهره و چهره با قابلیت رو به رو شدن ایجاد کرده ایم. این سیستم به موفقیت ما اجازه می دهد تا زمان پردازش را کاهش دهیم، کارشناسان حقوق بشری را ساده تر کنیم و روند را بیشتر هدفمند و قابل تکرار کنیم. رویکرد ما این است که به طور خودکار بر روی یک مدل سه بعدی سه بعدی بر روی یک عکس چهره قرار می گیرد با حداقل فاصله بین دو زیر مجموعه از نشانه های جمجمه و صورت. روش پیشنهادی به درستی از منابع نااطمینی ذاتی به فرایند پوشش جمجمه با در نظر گرفتن مجموعه های فازی برای مدل سازی موقعیت نقطه عطفی نامناسب و مکاتبات فضایی نامناسب جمجمه و صورت (که از طریق وجود بافت نرم در چهره) نامشخص است، به درستی بررسی می شود. بر این اساس، روش ما نیاز به محاسبه دو نوع معیارهای فاصله: بین یک نقطه و یک مجموعه فازی و بین دو مجموعه فازی دارد. این سهم برای بررسی عملکرد و تأثیر مهمترین و مناسب فازهای فازی پیشنهاد شده در ادبیات تخصصی و همچنین سایر موارد جدید ارائه شده بر روی سیستم پوشش چهره ما اختصاص داده شده است. به طور خاص، ما رفتار روش اتوماتیک ما را با در نظر گرفتن هشت اندازه مختلف فاصله مقایسه کردیم. عملکرد سیستم به طور عینی با توجه به 18 مطالعه موردی ناشی از یک مجموعه داده های حقیقی به دنبال یک راه اندازی آزمایشی دقیق آماری، مورد بررسی قرار گرفته است. این واقعیت که انتخاب روش متریک مناسب برای روش ما بسیار مهم است، نشان داده شده است، زیرا آن را به طور قابل توجهی بر کیفیت راه حل های نهایی تاثیر می گذارد. نشان داده شده است که رویکرد پوشش جمجمه ما بهترین عملکرد را با استفاده از میانگین فاصله وزنی در بیشتر موارد نشان می دهد و نتایج هر دو دقیق تر و قوی تر از سایر معیارهای مورد مطالعه می باشند.