Structural Identifiability Analysis via Extended Observability and Decomposition

تجزیه و تحلیل شناختی ساختاری مدل های پویا غیر خطی نیاز به دستکاری های نمادین دارد که هزینه های محاسباتی آنها با سرعت بسیار زیاد افزایش می یابد. این کاربرد این تکنیک ها را به مدل های بزرگ که در زیست شناسی سیستم ها رایج است، مانع می شود. در اینجا ما یک روش برای ارزیابی قابلیت شناسایی پارامترها براساس چارچوب مشاهدات غیرخطی ارائه می کنیم. اساسا، روش ما پارامترهای مدل را بعنوان نمونه های خاص متغیرهای دولتی با دینامیک صفر مورد بررسی قرار می دهد و شناسایی ساختاری را با محاسبه رتبه یک ماتریس قابل تشخیص قابل تعمیم پذیری تعمیم می دهد. اگر یک مدل به طور کلی غیر قابل شناسایی باشد، روش شناسایی پارامترهای آن را تعیین می کند. برای مدل هایی که اندازه و پیچیدگی آنها مانع از اعمال مستقیم این روش می شود، روش بهینه سازی برای تجزیه آنها به زیر سیستم های قابل ردیابی استفاده می شود. ما اثبات امکان این رویکرد را با استفاده از آن به سه مطالعه موردی شناخته شده نشان می دهیم.