Radial and circular synchronization clusters in extended starlike network of van der Pol oscillators

ما شبکه های ستاره ای بزرگ را در نظر می گیریم که در آن گره توپی با چند زنجیره ای از گره هایی که پرتوهای ستاره ای را نشان می دهند، همراه است. فرض کنید که گره های شبکه توسط اشباع های غیر اختصاصی اشغال می شوند، اشکال مختلف هماهنگ سازی خوشه های آنها را بررسی می کنیم. خوشه شعاعی وقتی که گره ها در امتداد یک پرتو هماهنگ می شوند ظاهر می شوند، در حالی که خوشه دایره ای توسط گره ها بدون اتصالات فوری شکل می گیرد اما در فاصله های یکسان به هاب قرار می گیرد. طبیعتا هماهنگ سازی دایره ای یک تظاهرات جدید از هماهنگ سازی از راه دور است [33]. هنگامی که گره های همگام از طریق حداقل سه گره متوسط ​​برقرار می کنند، فرم دوردست خود را گزارش می دهیم. فرم های هماهنگ سازی از راه دور درازمدت، عناصر سناریو انتقال به هماهنگ سازی کامل شبکه هستند. ما مشاهده می کنیم که انتهای دور از اشعه ها برای اولین بار همگام سازی می شود. سپس خوشه دایره ای بیشتر به نظر می رسد که نزدیک به گره های توپی باشد. سپس خوشه ها ادغام می شوند و در نهایت تمام شبکه ها همزمان می شوند. به نظر می رسد رفتار شبکه های ستاره ای گسترش یافته به شدت توسط طول پرتو تعیین می شود، در حالی که تغییر تعداد اشعه ها اساسا بر جزئیات دقیق یک تصویر دینامیکی تأثیر می گذارد. تقارن ستاره نیز به شدت بر پویایی تاثیر می گذارد. خوشه دایره ای نامتقارن به طور عمده از طرف شعاعی نابود می شود، اما هماهنگ سازی از راه دور درازمدت باقی می ماند.