A review of bioregulatory and coupled mechanobioregulatory mathematical models for secondary fracture healing

بهبودی شکستگی یک فرآیند بیولوژیکی پیچیده است که شامل بسیاری از رویدادهای سلولی و مولکولی است. در طی بهبودی شکستگی، سیگنال های بیوشیمی نقش مهمی در ارتقاء روند بهبود دارد. اگر چه بسیاری از آزمایش ها برای بررسی شکستگی شکست انجام شده است، اما همه مکانیسم ها به وضوح درک نمی شوند. در طی سالهای گذشته، برای بررسی روند شکستگی، بسیاری از مدل های ریاضی و شبیه سازی های محاسباتی ایجاد شده است. این مدل ها یک ابزار قدرتمند برای مطالعه تعامل بین رفتار سلولی، محرک های مکانیکی و سیگنال های بیوشیمیایی و کمک به طراحی استراتژی های جدید درمان است. با این حال، اکثر مدل های ریاضی بر تاثیر محرک های مکانیکی تمرکز می کنند و مدل های چندگانه نقش مهم سیگنال های بیوشیمیایی در هنگام شکستگی شکست را در نظر می گیرند. در این بررسی ابتدا به اهمیت سیگنال های بیوشیمیایی در هنگام بهبود زخم تأکید می کنیم. سپس، مدل های سازگار با محیط زیست و سازگاری موجود ارائه می شود. در نهایت، برخی محدودیت ها و راه حل های احتمالی مورد بحث قرار می گیرد.