Policy tradeoffs under risk of abrupt climate change

در حال حاضر به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده است که تهدیدات جدی تر نسبت به تغییرات آب و هوایی مرتبط با وقایع ناگهانی است که می تواند باعث تلفات در مقیاس فاجعه بار شود. در نتیجه، نقش اصلی سیاست های آب و هوایی، تعادل بین اقدامات کاهش، با هدف به تاخیر انداختن (یا حتی جلوگیری از) وقوع چنین رویدادی و اقدامات انطباق با هدف به حداقل رساندن آسیب های ناشی از وقوع است. سابق بر انباشت گازهای گلخانه ای در اتمسفر تاثیر می گذارد؛ دومی تاثیر تأخیر را هنگامی که رویداد رخ می دهد تعیین می کند. در این مقاله، توافقاتی که در رابطه با این دو نوع اقدامات سیاسی صورت گرفته است، با تعیین ترکیب مخلوط سازگاری بهینه و درازمدت مورد بررسی قرار می گیرد.