کد مقاله | کد نشریه | سال انتشار | مقاله انگلیسی | نسخه تمام متن |
---|---|---|---|---|
5035633 | 1472002 | 2017 | 6 صفحه PDF | دانلود رایگان |
کلمات کلیدی
1- مقدمه
1-1 خودنظارتی
1-2 اصالت
1-3 خودنظارتی و اصالت
1-4 روابط خودنظارتی و اصالت با آسودگی
1-5 فرضیهها
شکل 1: مدل تحلیلی فرضی درباره رابطه خودنظارتی با اصالت و آسودگی.
2- روش
2-1 شرکتکنندگان
2-2 شاخصها
2-2-1 مقیاس خودنظارتی
2-2-2 مقیاس اصالت
2-2-3 مقیاسهای کوتاه ریف درباره آسودگی روانشناختی
3- نتایج
شکل 2: نتایج میانجیگری و مدل میانجیگری تعدیلشده. نکته: بتاهای استانداردسازیشده نشان داده شدهاند. مسیرهایی که با خط ممتد نشان داده شدهاند، از نظر آماری معنادار هستند، 05/0 > p؛ مسیرهایی که با نقطهچین نشان داده شدهاند، از نظر آماری معنادار نیستند. بازههای اطمینان همه آثار زیر بتاهای استاندارد نشان داده شده، و همگی در 95 % مشخص شدهاند.
4- بحث
4-1 خلاصه و تفسیر
شکل 3: آثار متقابل خودنظارتی (PP و کل) و اصالت بر آسودگی.
4-2 محدودیتها
4-3 دلالتها و جهتگیریهای آتی
4-4 نتیجهگیریها
- As a total score, self-monitoring relates weakly and inversely to authenticity.
- Self-monitoring consists of two factors, public performance and other-directedness.
- Public performance relates positively to authenticity and well-being.
- Other-directedness relates negatively to authenticity and well-being.
- When authenticity is high, public performance better predicts well-being.
The self-monitoring literature often describes those high in the construct as social chameleons, thereby implying they lack authenticity. However, direct examination of this assumption within the literature remains scant. The current study examines this relation and further explores how these constructs relate to well-being. In a cross-sectional study (NÂ =Â 629), participants completed measures of self-monitoring, authenticity, and well-being. Total self-monitoring scores were inversely related to authenticity, however the relationship was small because the public performance and other-directedness dimensions of self-monitoring related to authenticity in different directions. Public performance related moderately and positively to authenticity, whereas other-directness related strongly and negatively to authenticity. Authenticity mediated the effects of these self-monitoring dimensions on well-being. Moreover, authenticity and public performance interacted such that public performance related positively to well-being when authenticity was high, but not when authenticity was low. Similarly, total self-monitoring scores related positively to positive relationships with others when authenticity was high, and related positively to well-being when authenticity was held constant. The results have implications for self-monitoring theory, challenging the general notion that those on the high end of self-monitoring are not authentic, and highlighting the conditions under which self-monitoring relates to well-being.
Journal: Personality and Individual Differences - Volume 116, 1 October 2017, Pages 393-398