Do remittances improve income inequality? An instrumental variable quantile analysis of the Kenyan case

تأثیر پرداخت های پولی بر نابرابری درآمد، موضوعی محکم مورد بحث در ادبیات توسعه است. با این حال، یک توافق هنوز در مورد این موضوع تکامل یافته است. این مقاله به بررسی این استدلال می پردازد که تأثیر نامطلوب توزیع پولی که توسط تعدادی از مطالعات به دست آمده از سوی تعدادی از مطالعات به دست می آید، ناشی از عدم کنترل اختلافات موجود در توانایی مهاجرت است. ما تأثیر پرداخت های پولی را به هزینه های خانوارها با استفاده از داده های تحقیق خانوار مهاجرت کنیا و با استفاده از یک مدل رگرسیون کیفی متغیر ابزار برای کنترل دسترسی نابرابر به مهاجرت خانواده های غنی و فقیر، آزمایش می کنیم. نتایج ما نشان می دهد که در حالی که درآمدهای پولی باعث افزایش هزینه های خانوار در تمام سطوح توزیع بودجه می شود، تاثیر آن برای خانوارهای فقیر به طور یکنواخت بیشتر است. از این رو، انتقال پول به خود و خود، هر دو فقر و توزیع درآمد را بهبود می بخشد. این نشان می دهد که اگر پول نقد برای ایجاد انگیزه برای توسعه، اقتصادهای دریافت کننده نیاز به کاهش محدودیت های اعتباری که دسترسی به مهاجرت برای فقرا را محدود می کند و توانایی ارسال پول به خانه زمانی که نوار دسترسی برطرف شده است، کاهش می یابد.