دانلود مقالات ISI درباره نابرابری درآمد + ترجمه فارسی

نابرابری درآمد(Income inequality) عبارت است از اختلاف سطح رفاه بین افراد در یک گروه، یا بین گروه‌ها در یک جامعه یا بین کشورهای مختلف. اقتصاددانان برای اندازه‌گیری میزان اختلاف در سطح رفاه اقتصادی معمولاً از سه معیار استفاده می‌کنند: ثروت، درآمد و میزان مصرف. نابرابری درآمدی در بسیاری از مطالعات اقتصادی مورد توجه اقتصاددانان و سیاستگذاران بوده است، چراکه می‌تواند متغیرهای مهم اقتصادی مانند رشد، بیکاری و حتی تورم را تحت تاثیر قرار دهد. توزیع نابرابر درآمدها و تمرکز ثروت در یک گروه خاص دربلندمدت باعث کاهش رشد اقتصادی یک کشور می‌شود. از سوی دیگر، توزیع کاملاً برابر درآمدها نیز برای اقتصاد مخرب است، زیرا در این صورت میزان ریسک‌پذیری افراد به منظور افزایش ثروت کاهش یافته و انگیزه‌ای برای افزایش بهره‌وری وجود ندارد. بنابراین به منظور تعیین سطح بهینه نابرابری درآمدی و سیاستگذاری مناسب، اندازه‌گیری سطح نابرابری بسیار اهمیت می‌یابد. برای اندازه‌گیری این متغیر معیارهای متفاوتی وجود دارد اما همه آنها با روش‌های متفاوت میزان پراکندگی توزیع درآمد را تعیین می‌کنند. لازم به توضیح است که مفهوم نابرابری درآمدی با مفاهیمی همچون فقر و عدالت متفاوت است، اگرچه در مقام تحلیل ممکن است این متغیرها با هم ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم داشته باشند ولی به لحاظ استنتاجی کاملاً متفاوت هستند. توزیع درآمد از دیرباز یکی از مولفه‌هایی بوده که هم به لحاظ تئوریک و هم از منظر سیاستگذاری مورد توجه اقتصاددانان قرار گرفته است. اقتصاددانان کلاسیک از جمله آدام اسمیت، توماس ماتئوس و دیوید ریکاردو از اولین اقتصاددانانی بودند که در این مورد مطالعه و اظهارنظر کردند، اما آنها بیشتر از منظر توزیع درآمد بین عوامل تولید به این موضوع پرداختند. اقتصاددانان مدرن نیز در این مورد مباحثات و مطالعات بسیاری را انجام داده‌اند، اما نگاه آنها بیشتر به توزیع درآمد بین افراد و خانوارها معطوف بوده است. بخش مهمی از این مطالعات به رابطه بین نابرابری درآمدی و رشد اقتصادی اختصاص داشته است. این دسته از اقتصاددانان در بررسی‌های خود از معیارهای پیش‌گفته بهره برده‌اند. معیارهای متفاوتی که برای این منظور طراحی و استفاده شده است، همه به دنبال پاسخگویی به یک سوال مشترک هستند و تنها تفاوت آنها میزان دقت و جامعیت آنهاست که در طول زمان افزایش یافته است. در ادامه به معرفی اجمالی این شاخص‌ها پرداخته و سپس به بررسی وضعیت نابرابری درآمدی در ایران خواهیم پرداخت. از میان معیارهای مختلفی که برای اندازه‌گیری نابرابری درآمدی طراحی شده است، شاخص جینی (که تحت عنوان ضریب جینی شناخته شده است)، شاخص 20 /20 و شاخص هوور مهم‌ترین و پرکاربردترین هستند. روش‌های اندازه‌گیری نابرابری توزیع درآمد الف) منحنی‌های لورنز؛ یک روش عمومی برای سنجش توزیع درآمد، ترسیم منحنی لورنز است. منحنی لورنز (Max O. Lorenz: 1880-1959)، رابطه کمّی واقعی بین درصد دریافت‌کنندگان درآمد و درصد کل درآمدی که آنان در طول یکسال دریافت می‌دارند را نشان می‌دهد. ب) ضریب جینی؛ یک روش خلاصه و بسیار ساده دیگر می‌تواند به‌وسیله محاسبه نسبت ناحیه بین قطر مربع و منحنی لورنز، در مقایسه با کل ناحیه نصف مربع که منحنی در آن واقع است، به‌دست آید. در شکل فوق، این نسبت عبارت است از ناحیه هاشور خورده A به کل ناحیه مثلث BCD. این نسبت، به‌نام آماردان ایتالیایی، جینی (Corrado Gini: 1884-1965) شناخته می‌شود؛ که در سال 1912 ضریب فوق را تدوین کرد، این نسبت، تراکم جینی و یا به‌طور ساده‌تر، ضریب جینی نامیده شد. ضریب جینی مقیاس نابرابری کل است و می‌تواند از صفر (برابری کامل) تا 1 (نابرابری کامل) تغییر کند. در واقع ضریب جینی برای کشورهایی که توزیع درآمد بسیار نابرابری دارند، عموماً بین 5/0 تا 7/0 است، در حالی‌که در کشورهایی که توزیع درآمد نسبتاً برابر است، این ضریب بین 2/0 تا 35/0 است. آگاهی از نقش اجزای درآمدی، به تحلیل اثرات رشد اقتصادی بر توزیع درآمد کمک می کند. این گونه تحلیل ها در پاسخ به این سوال که «در شرایط نرخ های سریع رشد و یا تورم های بالا، توزیع درآمد چگونه تغییر می کند، گسترش یافته اند تغییرات توزیعی، می تواند بر سرعت رشد تولید و هزینه های آن تاثیر داشته باشند. تحلیل این اثرات، از طریق بررسی کشش شاخص های نابرابری نسبت به انواع درآمدها، امکان پذیر است.