Fiscal policy as a temptation control device: Savings subsidy and social security

در محیطی که افراد از وسوسه و مشکلات خود کنترل رنج می برند، ترجیحات الزامی برای دستگاه های تعهد ایجاد می شود. ما نشان می دهیم که یارانه های پس انداز و برنامه های تأمین اجتماعی می تواند به درستی طراحی شده تا بتواند اثر ناخوشایند را به وسوسه کاهش دهد و شدت کنترل خود را آزاد کند. علاوه بر این، ما مکانیسم پشت دو برنامه مالی را جدا می کنیم و می بینیم که نیروهای راننده کاملا متفاوت هستند. دستاوردهای رفاهی در ارتباط با یک برنامه امنیتی اجتماعی به طور عمده ناشی از انتشار هزینه های کنترل خود است. برعکس، سود حاصل از رفاه با یک برنامه یارانه ی پس انداز عمدتا به دلیل کاهش تضاد تخصیص بین دوره ای است. جالب توجه است، هنگامی که کانال های تعادل عمومی در حال بازی هستند، جهت و اندازه اثرات رفاه بسیار متفاوت است. نتایج ما برای طراحی یک دستگاه کنترل وسوسه موثر با استفاده از سیاست مالی کاربرد دارد.