Optimism bias and incentive contracts in portfolio delegation

این مقاله، مستندسازی ادعای خوشبینی مدیریتی را به یک مسئله نماینده استاندارد نمونه کارها برای بررسی تاثیر آن بر استراتژی های سرمایه گذاری و قرارداد مطلوب مشوق ارائه شده توسط سرمایه گذار به مدیر، می دهد. نشان داده شده است که مدیر خوش بینانه تعداد بیشتری از دارایی خطرناک را به فروش می رساند و در نتیجه خطر بیشتری نسبت به مدیر منطقی به دست می آورد. تعصب خوش بینانه مدیریتی می تواند از نگرانی در برابر ریسک خود و از بین بردن ثروت سرمایه گذار از طریق کاهش خطر اخلاقی بین سرمایه گذار و مدیر، جبران کند. علاوه بر این، تعصب خوش بینانه بیان شده، جزء انگیزه قرارداد مشوق را کاهش می دهد، و این نشان می دهد که یک مدیر خوش بینانه، انگیزه های کمتری برای تصویب تصمیمات خود با منافع سرمایه گذار دارد.