Making an environmental market, unmaking adaptive capacity: Species commodification in the New England groundfishery

این مقاله نشان می دهد که چگونه مدیریت منابع طبیعی با تمرکز بر بازار می تواند ظرفیت سازگاری را به تغییر محیط زیست کاهش دهد. این تلاش تلاش برای استاندارد کردن پدیده های اجتماعی-زیست محیطی در زمینۀ ماهیگیری نیو انگلند را برای اهداف پاسخگویی قانونی و توسعه بازارهای زیست محیطی توصیف می کند. انعطاف پذیری صنعت در گونه های برداشت شده از طیف وسیعی از شبکه های اجتماعی غیر رسمی برای تبادل اطلاعات و سایر کالاها و خدمات پشتیبانی می کند. سیاست های اشتراکی فدرال، ارزیابی جمعیت های مرتبط با گونه ها و مقادیر برداشت قابل انتقال، تنوع اجتماعی و زیست محیطی را نادیده می گیرند که در استراتژی های انطباق مرکزی قرار دارند. بازارهای سهمیه ای جدید تولید یک آبشار از اثرات، از جمله سرمایه گذاری شدید سرمایه گذاری، تهدیدات ادغام صنعت، افزایش وابستگی به قابلیت های محدود علوم علمی، عدم قطعیت های حاکم نظارتی، محدود کردن گزینه های گونه، حاشیه سود کوچکتر و کمتر قابل پیش بینی، تغییرات در انتظارات صنعت برای آینده و تغییر در فعالیت ماهیگیری. انگیزه های بازار احتمالی برای حفاظت از منابع ضعیف شده است. مداخلات دولت و غیر انتفاعی برای حفاظت از منابع دریایی و مجموعه های محلی وابسته به ماهیگیری ممکن است تاثیر بسزایی محدودی داشته باشند اما در بلندمدت نقش مهمی ایفا می کنند. بانک های مجاز، بازاریابی دریایی جایگزین و پیشنهادات اصلاحی نظارتی، تنوع سازمانی را تضمین می کنند و روابط اجتماعی غیر رسمی را قادر می سازند که تقسیم اطلاعات و اقدامات جمعی غیر متمرکز را انجام دهند که برای مدیریت سازگار با محیط زیست ضروری است.