Integration as a catalyst for assimilation

ما بین انسجام اجتماعی و تسویه اقتصادی مهاجران تفاوت می کنیم و تعامل میان این دو را مطالعه می کنیم. ما یکپارچگی اجتماعی را به عنوان درهم آمیختن با جامعه میزبان کشور و درهم آمیختن اقتصادی به عنوان دستیابی به سرمایه انسانی مشخص می کنیم که به بازار کار میزبان میزبان است. ما نشان می دهیم که یک مهاجر غیر یکپارچه برای به دست آوردن مقدار نسبتا محدودی از سرمایه انسانی بهینه می شود؛ مهاجران دیگر که تنها گروه مقایسه خود را تشکیل می دهند، یک مهاجر غیر انتسابی انگیزه ای مبنی بر محرومیت نسبی برای بستن شکاف درآمد با بومی ها ندارد. با این حال، هنگامی که یک مهاجر ساخته می شود به یکپارچه سازی، نزدیکی اجتماعی خود را به بومی ها او را به محرومیت نسبی، که به نوبه خود او را باعث تشکیل سرمایه بیشتر از مقصد خاص به منظور افزایش درآمد خود و محدود کردن درآمد شکاف با بومیان است. به این ترتیب، یکپارچگی اجتماعی یک کاتالیزور برای جذب اقتصادی می شود.