Bilateral Donors and the Age of the National Interest: What Prospects for Challenge by Development Agencies?

آژانس های کمک خارجی نمایندگی و حمایت از اولویت های توسعه جهانی را در یک ملت اهدا می کنند. هرچند، این سازمانها به طور مداوم در دولت های اهداء کننده قرار دارند که به شدت متعهد به حمایت از منافع ملی از طریق تعهدات توسعه خود هستند. این مقاله در مورد چگونگی اداره کمک های دوجانبه به مدیریت این تنش و چگونگی ادامه دادن آن به اهداف بی نظیر توسعه می باشد. سوال اصلی تحقیق می پرسد آیا خودمختاری یا ترکیبی از خودمختاری می تواند توانایی یک سازمان توسعه را برای دفاع از ضرورت انسانی انکشافی علیه فشارهای هنجاری که منافع ملی را تامین می کند، بهبود دهد؟ با ترسیم نظریه های خودمختاری در ادبیات مدیریت عمومی، می توان از نقاط اهرم برای آژانس های توسعه که در آن فضا برای تنظیمات و اقدامات خودمختار باقی می ماند، و نیز منابع محدودی که این فرصت ها به طور قابل توجهی کاهش می یابد، شناسایی شود. شش نوع استقلال در سه کشور مورد بررسی قرار می گیرد که به عنوان اهداکنندگان قوی به عنوان اهدا کنندگان نروژ، انگلستان و سوئد شناخته می شود. مقاله نشان می دهد که در حالی که استقلال ساختاری برای حفظ انگیزه های انسان دوستانه حیاتی است، فرصت های ناشناخته در میان دیگر حوزه های مستقل وجود دارد. معاینه چند بعدی از استقلال، ظرفیت های مختلفی را که سازمان های توسعه باید در برابر فشار برای ملی کردن ملی پروژه توسعه جهانی برجسته کنند، مشخص می کند.