دانلود مقالات ISI درباره خود مختاری + ترجمه فارسی

خود مختاری (Autonomy)به معنی این است که تمایلات ما انجام دادن یا ندادن یک کار را شکل بدهد نه نیروهای محیطی پیرامون ما. همه ی ما حتما تا به حال تجربه ی ذهنی خودمختاری را درک کرده ایم، که این تجربه بر اساس سه ویژگی است: درک منبع علیت، درک انتخاب و اراده. در ادامه ی این مقاله به بررسی مفهوم خود مختاری و سه ویژگی یاد شده خواهیم پرداخت. وقتی که تصمیم میگیریم چه کاری را انجام دهیم، دوست داریم انتخاب و تصمیم گیری ما انعطاف پذیر باشد. میخواهیم خودمان تصمیم بگیریم چه کاری را در چه موقعی و چگونه انجام دهیم، چه موقعی دیگر آن را انجام ندهیم، و آیا اصلا آن را انجام دهیم یا ندهیم. می¬خواهیم خودمان تصمیم بگیریم که وقت خود را چگونه بگذرانیم. می¬خواهیم خودمان اعمالمان را تعیین کنیم، نه اینکه کس دیگری یا اجبارهای محیطی ما را وادار کنند تا عمل خاصی را انجام دهیم. می خواهیم رفتار ما با تمایلات، ترجیحات و خواسته هایمان ارتباط داشته باشد نه اینکه از آنها جدا باشد و می¬خواهیم رفتار ما از ترجیحات و تمایلاتمان ناشی شود و آنها را بیان کند. می¬خواهیم هدف هایمان را آزادانه تعیین کنیم و آزادانه تصمیم بگیریم چه چیزی برای ما اهمیت دارد و چه چیزی ندارد. به عبارت دیگر، ما نیاز به خود مختاری داریم. رفتار، زمانی خود مختار است که تمایلات، ترجیحات و خواسته های ما فرایند تصمیم گیری ما را برای انجام دادن یا انجام ندادن فعالیتی خاص، هدایت کنند. وقتی نیروهای بیرونی ما را وادار می¬سازند به شیوه ی خاصی فکر، احساس، یا رفتار کنیم، یعنی خود مختار نیستیم(یعنی رفتارمان را دیگران تعیین کرده¬اند). خودمختاری به صورت رسمی عبارت است از نیاز به تجربه کردن انتخاب در آغاز کردن و تنظیم کردن رفتار. آدم خودمختار کسی است که میل دارد به جای اینکه رویدادهای محیط اعمال او را تعیین کنند، خودش حق انتخاب داشته باشد. سه ویژگی تجربه دست به دست هم می دهند تا تجربه ی ذهنی خودمختاری را توصیف کنند: درک منبع علیت، درک انتخاب و اراده. درک منبع علیت به آگاهی فرد از منبع علیتی اعمال با انگیزه¬اش اشاره دارد. درک منبع علیت در یک پیوستار دوقطبی، از درونی تا بیرونی گسترش دارد. این پیوستار نشان می¬دهد که آیا فرد تصور می¬کند رفتارش را منبع شخصی آغاز کرده (درک منبع علیت درونی) یا منبع محیطی( درک منبع علیت بیرونی). اراده میل به انجام دادن فعالیتی بدون احساس فشار است. اراده بر این موضوع متمرکز است که افراد هنگام انجام دادن کاری که می-خواهند انجام دهند ( مثل بازی کردن، مطالعه کردن، صحبت کردن)، و هنگامی که از کاری که نمی¬خواهند انجام دهند خودداری می-کنند ( مثل سیگار نکشیدن، نخوردن، معذرت نخواستن)، چقدر احساس می¬کنند آزاد یا مجبور هستند. در صورتی اراده بالاست که وقتی فرد کاری را انجام می¬دهد احساس کند اعمال او کاملا مورد تایید خود (self) است. یعنی، در اصل بگوید (( من آزادانه دوست دارم این کار را انجام دهم)). احساس فشار و جبر هنگام انجام دادن یک کار، برعکس اراده و آزاد بودن است. افراد علاوه بر اینکه توسط محیط تحت فشار قرار می¬گیرند، گاهی انگیزش مملو از فشار در خودشان ایجاد می کنند تا خود را وادار سازند کاری را انجام دهند، یعنی در اصل می گویند (( من مجبورم این کار را انجام دهم)). درک انتخاب به مواقعی اشاره دارد که در شرایط محیطی ای قرار بگیریم که امکان تصمیم گیری به ما بدهد و چندین فرصت انتخاب در اختیارمان بگذارد. وقتی در شرایط محیطی ای قرار بگیریم که به طور اتعطاف¬ناپذیری ما را به سمت اعمال تعیین شده سوق دهد، احساس التزام می¬کنیم که برعکس درک انتخاب است.