دانلود مقالات ISI درباره آب شیرین + ترجمه فارسی

آب شیرین(به انگلیسی: freshwater) آبی‌ست که درصد املاح نمکی غیر حل شدنی آن بسیار کم و زلال باشد. آب شیرین از مهم‌ترین منابع تجدید شدنی می‌باشد که این منبع، برای زنده ماندن بسیاری از موجودات زنده و همچنین برای انسان، از لحاظ تأمین نیاز به آب و همچنین کشاورزی، بسیار پراهمیت و حیاتی است. باید توجه داشت که در این گفتار آب شیرین و آب آشامیدنی دارای مفهوم‌های جداگانه‌ای از یک‌دیگر کار رفته‌اند؛ هرچند که آب آشامیدنی آبی شیرین است. آب های زیرزمینی مهم ترین منبع آب شیرین جهان هستند. آب آشامیدنی 2 میلیارد نفر مستقیما از آب های زیرزمینی تامین می شود و برای آبیاری بزرگ ترین بخش تهیه غذا در جهان استفاده می شود. با این حال، در بسیاری از مناطق در سراسر جهان، منابع آب زیرزمینی تحلیل می روند، زیرا با سرعتی بیش از بارش باران و برف و فرو رفتن آنها در خاک، از زیر زمین برداشت می شوند. علاوه بر این، در بسیاری از موارد، ما هنوز هم در مورد این که چقدر زمان داریم تا قبل از این که تخلیه آب های زیرزمینی تاثیرات ویران کننده ای بر سیستم های زیست محیطی و اجتماعی و اقتصادی داشته باشد، در حال بحث و محاسبه ایم. حال آن که این اثرات ویرانگر در حال حاضر هم مشاهده می شود. آب شیرین از مهم ‌ترین منابع تجدید شدنی نیز می‌باشد که این منابع، برای زنده ماندن بسیاری از موجودات زنده روی کره زمین و هم چنین برای انسان، از لحاظ تأمین نیاز به منابع آب و هم چنین کشاورزی، بسیار پراهمیت و حیاتی و مهم است. باید توجه ویژه داشت که در این گفتار آب شیرین و آب آشامیدنی دارای مفهوم‌ هایی جداگانه‌ از یک‌ دیگر به کار رفته ‌اند؛ هرچند که آب آشامیدنی آبی شیرین می باشد. توسعه کشاورزی بدون توجه به توان سرزمین و انتشار آلودگی‌های شیمیایی و صنعتی باعث شده تا آب شیرین قابل شرب به شدت کاهش یابد. ورود فاضلاب‌های شهری به آب‌های زیرزمینی و آلودگی رودخانه‌ها به پساب‌ها مهمترین انواع آلودگی منابع آب هستند. اما از طرف دیگر، مصرف بالای آب در کشاورزی و صنعت نیز به این مسئله دامن زده. مثلا در ایران بازدهی آبی زمین‌های کشاورزی، کمتر از ۴۰ درصد است. یعنی فقط کمتر از ۴۰ درصد آب در تولید محصول استفاده می‌شود و بیش از ۶۰ درصد آن یا تبخیر می‌شود و یا آلوده به سموم دفع آفت و کودهای شیمیایی به آب‌های زیرزمینی یا رودخانه‌ها نفوذ می‌کند. آب شیرین نه یک منبع جهانی، بلکه منبعی منطقه‌ای محسوب می‌شود که در حوضه‌های آبخیز خاصی از جهان قابل دسترس است و به دلیل محدودیت آن به اشکال مختلفی یافت می‌شود. در برخی از حوضه‌های آبخیز این محدودیت فصلی‌اند که به قابلیت و توانایی ذخیره‌سازی آب در دوره‌های خشک وابسته است. در سایر مناطق، محدودیت‌ها از میزان تغذیه دوباره سفره‌های آب زیرزمینی، میزان ذوب برف یا از ظرفیت خاک جنگل‌ها برای ذخیره‌سازی آب متاثر است.