Oil Palm Boom, Contract Farming, and Rural Economic Development: Village-Level Evidence from Indonesia

قراردادهای بین شرکت ها و جوامع محلی در اندونزی برای بیش از 20 سال استفاده می شود و سالی است که کشاورزان کوچک را در صنعت نفت نخل تولید می کند. تأثیرات این قراردادها به طور سیستماتیک بررسی نشده است. در اینجا، داده ها از یک بررسی روستایی، که شامل یک دوره زمانی از سال 1992 تا 2012 است، برای ارزیابی اثرات توسعه اقتصادی روستایی مورد استفاده قرار می گیرد. مدل های رگرسیون پانل با اثرات ثابت روستایی نشان می دهد که قراردادها به طور قابل توجهی به انباشت ثروت کمک کرده اند. قراردادهایی که قبل از سال 1999 امضا شده بودند سودمند تر از قراردادهایی بود که پس از آن به امضا رسید، که به دلیل حمایت بیشتر بخش دولتی و سرمایه گذاری های زیربنایی در دوره قبلی پیش می آمد. قراردادها به کاهش نابرابری بین روستاها کمک کرده اند نه تنها به این دلیل که روستاهای فقیر بیشتر احتمال دارد که قرارداد را به تصویب برسانند بلکه همچنین به دلیل استفاده بیشتر از تصویب قرارداد از غنی تر شدن آنها کمک می کند. نتایج نشان می دهد که قراردادهای به خوبی طراحی شده برای کشاورزان کوچک ممکن است از رونق نخل روغن بهره مند شوند. رویکرد سطح روستا دارای مزایای واضح برای ارزیابی اثرات مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی است، اما از نظر تجزیه و تحلیل اثرات زیست محیطی و مسائل مربوط به نابرابری درون روستایی نیز دارای نقاط ضعف است. تحقیق بیشتر با رویکردهای مختلف لازم است تا درک مفاهیم چندملیتی قراردادهای نفت نخل برای توسعه پایدار روستایی را درک کند.